Ο επόμενος θα είναι ο εαυτός μου...

Εχουμε σκεφτεί ποτέ , πόσοι άνθρωποι ήρθαν και έφυγαν απο την ζωή μας.?
Φίλοι, σχέσεις, γνωστοί, συνάδερφοι κτλ... χιλιάδες άνθρωποι ...

Οι άνθρωποι και οι κρυφές πτυχές τους.

Πέρασε πολύ καιρός από την τελευταία φορά που έγραψα κάτι... Μια φάση της ζωής μου που αρνήθηκα και έδιωξα πολλά πράγματα που με έκαναν να νιώθω καλά...

Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα αυτό που με προβλημάτισε πολύ είναι οι κρυφές πτυχές των ανθρώπων.

Θέλω πάντα να εκφράζω οτι νιώθω!

Οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι, μάθαμε να κρύβουμε καλά αυτό που είμαστε γιατί κάποτε συναντήσαμε ανθρώπους που με τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και το γενικότερο φέρσιμο τους μας εξαπάτησαν για να πετύχουν το σκοπό τους: να μας κάνουν να σερνόμαστε από πίσω τους. Να μας κάνουν ο,τι θέλουν κι εν τέλει να μας αφήσουν στον άσσο.Πλέον στεκόμαστε καχύποπτοι κι επιφυλακτικοί απέναντι σε όλους, άλλα κυρίως στον επόμενο άνθρωπο που θα θελήσει να μπει στη Ζωή μας.

η παρεξηγημένη έννοια του εγωισμού

Της Ελευθερίας Καρακατσίνα για το freedomsays.gr

Ως ανθρώπινα όντα βουτηγμένα στη περιέργεια, προσπαθούμε να εξερευνήσουμε τις απόκρυφες πτυχές των “άλλων” καταβάλλοντας υπέρμετρη προσπάθεια στη κατανόηση της συμπεριφοράς τους, καθώς και στις σκέψεις που τους οδήγησε στη συγκεκριμένη ενέργεια. Ξεχνάμε, όμως, μια σημαντική λεπτομέρεια: Εμάς.

Ένας διευθυντής έκανε το πιο παράξενο τεστ στους υπαλλήλους του για να δει ποιος θα πάρει την θέση του

Όπως πολλές ακόμη ιστορίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, η ιστορία που ακολουθεί μπορεί να μην είναι πραγματική. Το μήνυμα όμως που μεταφέρει δεν μπορεί να αμφισβητηθεί!
Όταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας έφτασε σε ηλικία συνταξιοδότησης, αποφάσισε να επιλέξει αυτόν που θα αναλάβει την επιχείρηση μετά από αυτόν.

ήταν άνθρωπος…

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα…

Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη… θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δε σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα. 

Όταν η 4χρονη Μέρεντιθ, έστελνε γράμμα στο Θεό, κανείς δεν περίμενε ότι θα έπαιρνε απάντηση!

Μια απίστευτη ιστορία εκτυλίχθηκε στο Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου έμενε και η 4χρονη τότε Μέρεντιθ με την οικογένειά της και την 14 ετών σκυλίτσα της Άμπι. Τον Αύγουστο του 2006 όμως η Άμπι πέθανε και η μικρή Μέρεντιθ Σκρίνεβερ στεναχωρήθηκε τόσο που θέλησε να στείλει ένα γράμμα στο Θεό για να προσέχει το σκυλάκι της.

Ο έρωτας είναι παιχνίδι της ζωής

Σε άκουσα να λες πως ψάχνεις για έρωτα. Επιθύμησες λίγο ατόφιο συναίσθημα, λίγη ένταση, λίγο πάθος. Θέλεις να νιώσεις το κορμί σου να μυρμηγκιάζει, τα μέσα σου να στήνουν χορό, τον νου σου να ταξιδεύει σε θάλασσες ηδονής σπαρμένες με συναισθήματα που ξεχειλίζουν από ερωτική επιθυμία.


Σε άκουσα να λες πως δεν υπάρχουν πραγματικοί άντρες και αληθινά θηλυκά. Πως οι εποχές άλλαξαν, ο έρωτας έγινε φθηνός, επιπόλαιος, περισσότερο ένα συναισθηματικό ξεπέταγμα παρά αιώνιο ενσταντανέ δυο ψυχών που πήραν φωτιά με μια ματιά, ένα άγγιγμα, μια σπίθα της στιγμής που τους έφερε κοντά.

ασφυξία..

και έρχεται εκείνη η στιγμή που νιώθεις οτι σε έχουν κουκουλώσει με μια σακούλα και ο μόνος τροπος για να πάρεις οξυγόνο είναι μια μικρή τρύπα που σου έχουν αφήσει ...

Κλεφτρα Στιγμων

Τη ζωή μας λανθασμένα την μετράμε σε λεπτά.. ο σωστός χρόνος είναι οι στιγμές... και η ζωή μας είναι γεμάτη στιγμές... μικρές, μεγάλες, ευτυχίας και λύπης... στιγμές που ξεχνάμε αμέσως και άλλες που δε θα ξεχάσουμε πότε...
Στιγμές ... και το μυστικό είναι να ζεις όσο μπορείς καλύτερες στιγμές ...

θέλουμε να είμαστε άνθρωποι και δεν μπορούμε

Λιγότερο από έναν χρόνο αποφασίζουμε με αφορμή έναν γάμο να πάμε Λάρισα, εγώ και ο κολλητός μου…

Λίγο πριν ξημερώσει κάπου κοντά στη Στυλίδα το τζιπάκι μας αφήνει πάνω σε μια πολύ επικίνδυνη στροφή…

Ο φωτισμός στην περιοχή μηδενικός και τα αυτοκίνητα ξυστά να μας προσπερνάμε…

Γράμμα του πατέρα στο γιο του....

«Εάν μια μέρα με δεις "γέρο"... εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ... έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω...

Θέλω να κρυφτώ…

Θέλω να κρυφτώ…

Να μη δει κανείς πως νιώθω και πως πονώ…

Να μη με νιώσει κανείς και να μη με λυπηθεί…

Γιατί λύγισα… έσπασα σε κομμάτια και σκορπίστηκα στον αέρα…

Θέλω να κρυφτώ …

Σε ένα μέρος που κανένας δε θα με βρει…

Να αφήσω ελευθερα τα δάκρυα μου να κυλίσουν…

Να αφήσω ελεύθερη την ψυχή μου να μιλήσει με λυγμούς στην καρδια μου…

Θέλω να κρυφτώ…

Διαίσθηση

Υπάρχει η διαίσθηση... μια μικρή φωνούλα μέσα μας που προσπαθεί να ακουστεί... αλλα στη βαβούρα του μυαλού μας... στον κατακλυσμό των εικόνων , στη δύναμη της λογικής την χάνουμε...

Μαγικό φίλτρο!!!

είναι αυτό που θες ο άλλος να είναι καλά...
είναι αυτό που θες να χαμογελάει, να νιώθει όμορφα...
είναι η σκέψη όταν ταξιδεύει εκεί...
είναι η πρωινή καλήμερα και η βραδινή καληνύχτα...
είναι το τι κάνεις... είναι να σε ακούει..
είναι να μιλάς, να ακούς....
είναι η αγκαλιά, το βλεμα
είναι οι λέξεις που ξέρεις να πεις και πότε...
είναι οι πράξεις που θα κάνεις...
είναι να τον κάνεις να μη νιώθει μόνος... να δίνεις ασφάλεια

Ποιoς νοιάζεται για μας...

Με πονάει όταν σκέφτομαι πως κάποιοι άνθρωποι μάλλον δεν αξίζουν να είναι κοντά μου... πιο πολύ με πονάει που δεν έχω την δύναμη να τους διώξω γιατί τους νοιάζομαι εγώ...
μα αυτό που με χτυπάει πιο πολύ είναι όταν μου ζητάνε και απαιτούν να είμαι "εκεί" ενώ αυτοί δεν ήταν "εδώ" ....

Περιεργα πλασματα...

Περίεργα πλάσματα είμαστε εμείς οι άνθρωποι...
Η αλήθεια είναι πως μέχρι και τα τελευταία χρόνια προσπαθούσα να καταλάβω τους ανθρώπους, τι σκέφτονται, πως το σκέφτονται ... τι νιώθουν, αν νιώθουν κτλ.
Τα παράτησα... ίσως άπλα γιατί κατάλαβα...
ο καθένας είναι μοναδικός στον τρόπο σκέψης του... μοναδικότητα που δεν μπορεί κανένας να την ερμηνεύσει...
Όσο και να προσπαθούμε να καταλάβουμε τον άλλον πάντα θα βρίσκουμε εμάς μέσα τους...

τι θέλω να πω; Η ερμηνια που κάνουμε για μια κίνηση κάποιου άλλου είναι ο τρόπος που εμείς τα βλέπουμε, τα σκεφτόμαστε ή που εμείς θα κάναμε... αυτό μπορεί μερικές φόρες να πέφτει μέσα αλλα μπορεί να πέφτει και πολύ έξω.

είναι σαν τους καθρέφτες που έχουν στις ανακρίσεις..
Φαντάσου τον άλλον να είναι από την πλευρά που δεν τον βλέπεις... σε βλέπει και σου μιλάει... εσυ τον ακούς αλλα βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη...
 Οτι και αν σου λέει εσύ απαντάς βλέποντας εσένα... ξέρεις ότι από πίσω είναι κρυμμένος κάποιος άλλος ... αλλά εσύ βλέπεις εσένα και καθε λέξη του άλλου μεταφράζετε μέσα απο τις δικές σου εμπειρίες ...

Αυτόν τον καθρέφτη προσπάθησα να τον σπάσω πολλές φορές... άλλες φορές τον ακουμπούσα μήπως περάσω μαγικά από την άλλη πλευρά... τελικά έφτασα στο σημείο απλά να ακούω και να προσπαθώ να ακούω οτι λέει χωρίς να κοιτάω... να έχω γυρισμένη πλάτη και να προσπαθώ με την αντίληψη να νιώσω...

Δύσκολο και ίσως μάταιο... αλλα προσπαθώ...

Καλημέρα!!

Ας πούμε καληνύχτα....

καληνύχτα!!!! μου χτύπησαν την πόρτα η κούραση και οι ακεφιές και με προσκάλεσαν στο κρεβάτι μου ... μου υποσχέθηκαν όμορφα όνειρα γλυκά και τρυφερά...

Καρδία VS Μυαλό (status)

Οταν το μυαλο ζαλιζεται...
Αφήνεις την καρδιά να σε πάει γιατί εκείνη ξέρει...με κάθε κόστος....

Όταν το μυαλό το κορμί και η καρδιά ενός άντρα θέλει μια γυναικά....τότε την κάνει να πιστεύει οτι υπάρχει επίγειος παράδεισος...


Η καρδιά κολλιέται με τσιγάρα και ποτά....
το μυαλό είναι το θέμα...κολλημένο εκεί....

#Νota

σαν τους κλόουν.....

καταντήσαμε σαν τους κλόουν...
με ζωγραφισμένα χαμόγελα...
και λέξεις που δε θέλουμε να λέμε...

Κάνουμε ένα καλό μακιγιάζ, φοράμε το χαμόγελο μας και κρύβουμε μέσα μας κάθε σκέψη, λέξη, συναίσθημα... αρχίζοντας την παράσταση του "ΟΛΑ ΚΑΛΑ!!!"
#Μαρλού

https://www.facebook.com/kardiavsmyalo

Καρδία VS Μυαλό

Ένας συνεχόμενος πόλεμος που δε τελειώνει ποτέ ...
Καρδιά εναντίον μυαλού..
κανένας νικητής κανένα βραβείο...
Ακούραστα έχουν κηρύξει τον πόλεμο μέσα μας και εμείς προσπαθούμε να καταλάβουμε με ποιον από τους δυο να είμαστε... Τι να υποστηρίξουμε ...

Εκφράζουμε κάθε σκέψη μας...
γράφουμε κάθε έμπνευση μας...
ποστάρουμε κάθε τι που μας εντυπωσιάζει...
ανεβάζουμε οτι μας αντιπροσωπεύει...

https://www.facebook.com/kardiavsmyalo

Όλοι ζητάμε την ίδια "θέα" στη ζωή... ...

Όλοι ζητάμε την ίδια "θέα" στη ζωή... ...
και στο τέλος καθόμαστε μόνοι μας να την απολαύσουμε...

Το πιο περίεργο πράγμα στον άνθρωπο είναι οτι όλοι θέλουμε και ψάχνουμε αληθινούς φίλους, πραγματική αγάπη, κατανόηση, χαμόγελα, ηρεμία, ευτυχία, ειλικρινια ...
Ολοι αναζητάμε τα ίδια πράγματα αλλα δε τα βρίσκουμε...
καθόμαστε κοντά και οχι δίπλα!!!

Θεατρική παράσταση "Η Αλίκη, μόνη ψάχνει στη χώρα χωρίς θαύματα"

Η θεατρική παράσταση "Η Αλίκη, μόνη ψάχνει στη χώρα χωρίς θαύματα" θα ανέβει στα πλαίσια του φεστιβάλ Επι κολωνω στο off-off Athens για δυο παραστάσεις.

Ένα όνειρο που ήθελε να γίνει αληθινό...

Παρακάτω είναι μια ιστορία που ξεκίνησε ως αστείο σε ένα ποστ στο facebook ... το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό!!!
Μια ιστορία που κάθε σχόλιο μια πρόταση της... η μια να συμπληρώνει την άλλη...

Μια φορά κι ένα καιρό...

ζούσε σε ένα λιβάδι...


ένα μικρό και απλό όνειρο....


Που φανταζόταν ότι μια μέρα θα πάψει να είναι όνειρο...

Ο Επισκέπτης

Μέσα στο σκοτάδι της νύχτας ακούστηκαν αχνά βήματα. ΄Ηταν σαν κάποιος να περιπολούσε τον χώρο.Πηγαινοερχόταν δίπλα στον εξωτερικό τοίχο του σπιτιού,στο πέτρινο διάδρομο του κήπου.Ο ήχος των βημάτων δυνάμωνε και μετά από λίγο χανόταν. Το σκοτάδι είχε απλωθεί παντού γύρω. Η βαβούρα της ημέρας είχε σωπάσει, όπως κάθε βράδυ και μόνο τα νυχτοπούλια πετούσαν για να βρουν την τροφή τους δίπλα στην λίμνη.Τα φώτα από τις κολώνες των δρόμων ,φέγγιζαν αχνά ανάμεσα από τα πυκνά κλαδιά των δέντρων του κήπου.

Μια βόλτα ... απρόβλεπτη

Ήταν μεσημέρι και είχαμε μαζευτεί όλοι στο σημείο συνάντησης. Θα ξεκινούσαμε με δυο αυτοκίνητα εώς το σημείο που άρχιζε το μονοπάτι. Η διαδρομή όπως μας είχαν πει ήταν αρκετά εύκολη. Έπρεπε μόνο να ακολουθήσουμε το ρυάκι στην αντίθετη πορεία από το νερό. Το τοπίο, μαγευτικό για τους λάτρεις της φύσης. Μεγάλα δέντρα και βράχια μας περικύκλωναν από παντού, μέσα στο ρέμα. Ήμασταν η παρέα των επτά, όπως και η γνωστή σειρά παιδικών βιβλίων, σε αντίθεση με εμάς, που είχαμε στην παρέα μας μόνο δυο παιδιά. '

Όταν έρθει ο καιρός.....

Όταν έρθει ο καιρός που θα νιώσεις ΜΟΝΟΣ ανάμεσα σε πλήθος ανθρώπων και ο κύκλος των φίλων και συγγενών δεν θα σε αγγίζει εσώψυχα…
Όταν έρθει η μέρα που θα νιώσεις ότι ¨πνίγεσαι¨ σε μια θάλασσα ¨άψυχων ανθρώπων¨ και θες να φύγεις ¨μακριά¨…

Το παράθυρο του νοσοκομείου...(Βίντεο)

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρεπόταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες. Το κρεβάτι του βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου.
Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει έξω από το παράθυρο. Οι άντρες κατέληξαν να μιλούν ατελείωτα.

 Το τυφλό σπουργίτη που βρήκε τη δύναμη να δει και να πετάξει

Συγκίνηση προκαλεί η ιστορία ενός σπουργιτιού, όταν ένας Βρετανός το βρήκε στο μπαλκόνι του μισοπεθαμένο και τυφλό.

Το έβαλε μέσα σε ένα κουτάκι και προσπάθησε -μάταια- να το ταΐσει. Την επόμενη μέρα, και ενώ το μικρό πουλάκι φαινόταν να μην έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο, σκέφτηκε να του ανοίξει λίγο το παράθυρο. Αυτό ήταν. Εκείνο, άρχισε να τιτιβίζει όσο πιο δυνατά μπορούσε.

Ο Βασιλιάς με το δέντρο στην καρδιά.

Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα και είχαν ένα παιδί και μια κοπέλα. Η κοπέλα ήταν φρόνιμη και καλή και το παιδί ζουρλό κι ανάποδο. Ο πατέρας του και η μάνα του στεναχωριόνταν, αλλά είχαν την ελπίδα τους στην αδερφή του. Ήρθε ο καιρός και πέθανε η μάνα. Ένιωσε και ο βασιλιάς τα τελευταία του και φώναξε την κοπέλα.

Άνθρωποι άδειοι!!

κάποιοι άνθρωποι ξυπνάνε το πρωί , φοράνε τις παρωπίδες τους κάθονται μπροστά σε έναν καθρέφτη και νομίζουν οτι είναι μόνο αυτοί και γύρω τους δεν υπάρχει κανένας άλλος άνθρωπος...
Είναι τόσο εγωιστές που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους , αδιαφορώντας σε πόσο δύσκολη θέση ή σε πόσο άσχημη κατάσταση ειναι ο διπλανός τους.
Τα θέλω τους μπορούν να καταπατήσουν τα πάντα, να μη σεβαστούν στο ελάχιστο την αλλην ύπαρξη  ....

Δε βλέπουν τίποτα, δε σέβονται τίποτα...
Μα αν δε μπορείς να σεβαστεις πρώτα τον εαυτό σου πως θα σεβαστεις τον διπλανό σου;;;!!!!

Αυτή η πάστα ανθρώπου μόνο σε δύσκολη θέση μπορεί να σε φερει χωρίς να έχεις να πάρεις τίποτε άλλο εκτός από ενα καλό μάθημα!

Είπα και χθες δε μπορείς να πεις πως ξέρεις κάποιον καλά.....
Λυπάμαι .....
Άνθρωποι άδειοι!!

χωρις ... κατι

δεν έχω να γράψω κάτι... έχω καιρό να νιώσω την ανάγκη να γράψω...
δε γράφω για να με διαβάσει κάποιος ... γράφω για μένα... μπερδεμένες σκέψεις ...
προσπαθώ να ακούσω την καρδιά μου όταν μιλάει και όσα λέει να τα γράφω...
αλλα υπάρχει ησυχία τελευταία...
μια ηρεμία περίεργη... σαν να μη θέλει να ακουστεί , σαν να μην υπάρχει...
με έχει αφήσει να την ψάχνω ...
Δε μου μιλάει σαν να μου κρατάει κακία ..
μα να κρατάει κακια η καρδιά μου; σε μένα!!! ;;;;;;;;

Μα ναι είναι λογικό... κάτι θα της έκανα... κάτι δε θα πρόσεξα

μου λείπει η φωνή της, η ψυχή της... μου λείπει η κάθε λέξη της και το κάθε αίσθημα της... όμως φοβάμαι να την πλησιάσω... φοβάμαι να ψάξω να την βρω... δε ξέρω τι έχει να μου πει...

Νιώθεις γυμνή...

Νιώθεις γυμνή... 

Σαν να περπατάς ανάμεσα στον κόσμο γυμνή...

όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα σε εσένα αλλα δε νιώθεις ντροπή...

Προχωράς και κοιτάς ευθεία... στο κενό..

κανένα βλέμμα και κανένας ψίθυρος δε σε αγγίζει..

Το κρύο δε το νιώθεις..

Πηγαίνεις... μόνη σου αποφάσισες να γδυθείς..

Γδύθηκες από κάθε περιφανεια και κάθε εγωισμό...

πέταξες κάθε ρούχο που φυλάκιζε το μυαλό σου...

έβγαλες κάθε τι που σε έπνιγε..

Τι θαυμάζω!

Τελικά αυτό που θαυμάζω περισσότερο είναι η δύναμη του μυαλού μας και το τι μπορεί να κάνει με την σκέψη στην ίδια μας τη ζωή , στην ίδια μας ψυχολογία !


Είναι η αντίληψη σε συνδυασμό με την ψυχή μας... είναι το μέσα μας όταν το βγάζουμε έξω... είναι ολόκληρο το γύρω μας...

Σαν νεοσσοί....

Φαντάσου... φαντάσου εσένα σαν νεοσσό... χαμένο μέσα σε έναν ωκεανό...

δε βλέπεις τίποτε άλλο παρα μόνο θάλασσα... κουνάς τα ποδαράκια σου και προσπαθείς να επιπλέεις στην επιφάνεια έστω για το βασικό... το οξυγόνο σου...

Νιώθεις μοναξιά, φόβο.... και εκεί που έχεις κουραστεί και δε ξέρεις τι να κάνεις βλέπεις να σε πλησιάζει άλλο ένα πουλάκι...

Η αλήθεια!!

Δεν υπάρχει αλήθεια… δεν την έχει γνωρίσει κάνεις , δεν την έχει ακολουθήσει κάνεις… Σκοτάδι και μυστήριο την έχει κυκλώσει , την έχει τυλίξει μέσα στο πυκνό δάσος , χαμένη στα δέντρα προσπαθεί να βρει τον δρόμο της… να ξεγλιστρήσει από την φυλακή της … Νιώθει παγιδευμένη, φοβισμένη ουρλιάζει μαζί με τους λύκους … κρύβεται μαζί με τους λαγούς… σέρνεται στο χώμα σα φίδι και κολυμπά στα λασπωμένα νερά … Ψάχνει διαφυγή,μια διέξοδο … καθαρό νερό, λίγη τροφή και λίγο φως… Δεν υπάρχει Ήλιος, ούτε φεγγάρι … η μονή πηγή για φως είναι η ίδια η ύπαρξη της… και πολεμά να μείνει ζωντανή … μάχεται… Μια μάχη που δε τελειώνει πότε… Μια μάχη αιματηρή, και τόσο κοπιαστική! Έχει μαζί της το θάρρος, την δύναμη και την θέληση και αυτά είναι τα όπλα της… όπλα δυνατά , όπλα που μπορούν να εξαφανίσουν κάθε εχθρό, κάθε εμπόδιο, κάθε φόβο … είναι σκληρή … τόσο σκληρή που δεν την αντέχει κάνεις… είναι όμως εκεί.. και θα βγει … να την προσέχεις!!

Αλήθεια-ψέμα!!

Σε έναν χορό ερωτικό , δυο σώματα σε ένα… 

Σε ένα αργεντίνικο ταγκο αφέθηκαν η αλήθεια και το ψέμα! 

Η αλήθεια… ένας καβαλιέρος …γεμάτος δύναμη, αποφασιστικότητα 

Απλώνει το χέρι και νιώθεις την ασφάλεια, την σιγουριά του! 

Αφήνεσαι να σε οδηγήσει… δε φοβάσαι ….

 Κάθε του κίνηση μοναδική… Σταθερά…

"Ταξίδι στην ομίχλη" - συντονιστείτε!!!!!!!

"Ταξίδι στην ομίχλη" 

Σήμερα Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 9-11 το βράδυ

Ένα θέμα εκπομπής η " αλήθεια" και θα έχει και κάτι από το δικό μου άρωμα... το άρωμα Μαρλού!!
 

Σε αυτή την εκπομπή θα γίνει και η κλήρωση του βιβλίου της Ελευθερίας Μεταξά "Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός.

Η διαδικασία για να μας ακούσετε είναι πολύ απλή. Όπου και αν βρίσκεστε πατάτε στον σύνδεσμο που σας δίνω παρακάτω και ακούτε από τον υπολογιστή σας!!!!

Για να συνδεθείτε πατήστε έναν από τους παρακάτω συνδέσμους:

Δώσε μου...

Κράτησε με...

κράτησε με σφιχτά..

κόβετε η αναπνοή μου..

σε ακολουθώ στα μονοπάτια της απόλαυσης..

άγγιξε με... 

νιώσε την απαλότητα του κορμιού..

άφησε με..

άφησε με...

να εξερευνήσω με τα χέρια μου εσένα,,

μυστήριο τρυφερό, ζεστό και απαλό!

λαχτάρισε με..

ξυπνώντας  το πάθος μου

επίτρεψε μου..

να ταξιδέψω στο κορμί σου...

Δώσε μου..

τα πάντα! 

Σημάδια...

Τα βλέπεις τα σημάδια, τα ακούς... είσαι διπλα τους και τα αγγίζεις...
νιώθεις ... έχεις βαθιά μέσα σου την αντίληψη...
αλλα δεν βρίσκεις το θάρρος να τα αποδεχτεις, φοβάσαι μην είναι αληθινά, φοβάσαι μη χάσεις κάτι ...
όμως αυτά υπάρχουν, από την πρώτη στιγμή, από το πρώτο λεπτό... κυκλοφορούν μέσα σου.. εμφανίζονται στο μυαλό σου, βασανίζουν την σκέψη σου..
τα διώχνεις , τα απορρίπτεις ... μαθαίνεις να ζεις μαζί τους... μαθαίνεις να τα εξαφανίζεις...

Ξαφνικά

Δε μπορείς να ορίσεις τίποτα ... όλες οι στιγμές είναι μοναδικές και αιφνίδιες...

Ξαφνικά γίνονται όλα... τόσο ξαφνικά που τα χάνεις, δε μπορείς να σκεφτείς, δε μπορείς να το ελέγξεις ούτε να προετοιμαστεις! 

Έρχονται και φεύγουν όλα ξαφνικά!

Αγάπη με βάση το “έχειν” και το “είναι”

Η αγάπη έχει και αυτή δύο έννοιες ανάλογα αν τη χρησιμοποιούμε με βάση το έχειν ή το είναι.
Μπορεί κανείς να έχει αγάπη; Αν ήταν στο χέρι μας, θα μετατρέπαμε την αγάπη σε πράγμα, σε κάτι που θα μπορούσαμε να κατέχουμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα σαν “αγάπη”. Η “αγάπη” είναι κάτι το αφηρημένο, ίσως μια θεά ή ένα ξωτικό, αν και κανείς δεν έχει ποτέ δει αυτή τη θεά. Στην πραγματικότητα, αυτό που υπάρχει είναι η πράξη της αγάπης. Το ν’ αγαπά κανείς, είναι μια παραγωγική δραστηριότητα. Κλείνει μέσα της τη φροντίδα, τη γνώση, την ανταπόκριση, τη βεβαίωση, την απόλαυση που προσφέρουν ένα πρόσωπο, ένα δέντρο, ένας πίνακας ζωγραφικής, μια ιδέα. Σημαίνει, να φέρεις κάτι σε ζωή μεγαλώνοντας τη ζωντάνια του/της/του. Είναι μια λειτουργία που ανανεώνει και δίνει διαστάσεις στον ίδιο μας τον εαυτό.

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αμοιβαίες.

Κανείς δεν είναι τέλειος!

Εγώ κάνω παντα ένα λάθος...

φόβοι μου που έχουν δημιουργηθεί από άλλους στο παρελθόν, πράγματα που με έχουν πονέσει, που με έχουν κάνει να νιώθω λύπη…

πολλές φορές τα βγάζω ,ίσως, σε λάθος ανθρώπους...

Ο Αχμέντ, η δασκάλα και η Ελλάδα

Η ιστορία ενός Σύρου που έμαθε ελληνικά στο Σχολείο Μεταναστών και σκοτώθηκε υπηρετώντας τη θητεία στην πατρίδα του

Της Λινας Γιανναρου

«Δεν γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για ν’ αγαπώ». Η φράση αυτή από την «Αντιγόνη» είχε γοητεύσει την τάξη του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών.

Μοναξιά

Ποίημά της Βιβής Φράγκου, μιας νέας δημιουργού που κατοικεί στην Αθήνα και ξεκίνησε να γράφει εκφράζοντας τον εαυτό της μέσα σε πολύ ερωτικούς και αισθησιακούς ελεύθερους στίχους. Πολλές φορές φτάνει σε απροσδόκητες, τολμηρές και ακραίες εικόνες, αλλά σχεδόν πάντα διατηρεί μια βαθιά υπαρξιακή κατεύθυνση που καθορίζεται από τα δίπολα: παρουσία - απουσία, συντροφιά - μοναξιά. Δημιουργεί ατμοσφαιρικές περιγραφές υπό την επιρροή μιας γόνιμης φαντασίας, υποκινημένης από μια ψυχή που δεν διστάζει ν’ αγγίξει και τις πιο σκοτεινές στιγμές του ανθρώπου.

Μοναξιά

Κυκλοφορεί το νέο online περιοδικό για τις τέχνες «Φιλότεχνο»

Διαβάστε δωρεάν το νέο online περιοδικό ΦΙΛΟΤΕΧΝΟ!
«Κάθε ξεκίνημα μια πρόκληση, κάθε πρόκληση ένας νέος ορίζοντας. Και όλες οι προκλήσεις δεν είναι απλά εκεί για να σε περιμένουν… θέλουν δουλειά σκληρή και επιμονή. Επιμονή να αφοσιώσεις το μυαλό σου σε μια μονάχα σκέψη, σε ένα σκοπό !! Να έχεις πυξίδα την Τέχνη και σύμβουλο τον Πολιτισμό. Να αγαπάς την τέχνη και τη Φιλοτεχνία μαζί…

Η έμπνευση της σιωπής

                                                                                   ενώ θέλω να γράψω τόσα ...

αυτά που θέλω να πω είναι περισσότερα... 

ενώ θέλω να πω πολλά αυτά που νιώθω με ξεπερνούν.

είναι κάποιες φόρες που είσαι πλημμυρισμενος από ένταση , από συναισθήματα ... είσαι φορτισμένος και θες όλα αυτά να τα βγάλεις... 

ξεκινάς να γράφεις, δε ξέρεις όμως τι να γράψεις. 

ΑΝ...

Δεν αντέχω να σκέφτομαι συνέχεια αυτό το ''ΑΝ" ...
Όση δύναμη και αν δείχνω λυγίζω στο ...αν...
στριφογυριζει στο μυαλό μου, δημιουργεί εικόνες ..ζωντανές - έντονες- όμορφες...

Αυτό το Αν θα υπάρχει πάντα... σε κάθε σκέψη , σε κάθε λόγο μας.

flashback στην ψυχή...

Η οργή, ο θυμός, η αγάπη, μίσος, χαρά, λίπη, ερωτάς, ευτυχία, φόβος, ελπίδα, περιφανεια, έκσταση, τύψεις και πολλά άλλα είναι συναισθήματα που βιώνονται έντονα από τον άνθρωπο.
Τόσο έντονα που τις περισσότερες φορές σε αφήνουν παράλυτο απο όλες τις άλλες ικανότητες σου. Σε θολώνουν και δεν μπορείς να δεις τα γεγονότα, να τα εκτιμήσεις και να καταλάβεις τι πραγματικά μπορεί να συμβαίνει.

πωλειται χάπατο!!

Τι όμορφη λεξη ....
αυτή η λέξη όπως και να το δω μου ταιριάζει... έχω την βλακεία να πιστεύω στους ανθρώπους και να τους εμπιστεύομαι και έτσι να τρώω οτι παραμυθάκι μου σερβίρουν εύκολα!