Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

flashback στην ψυχή...

Η οργή, ο θυμός, η αγάπη, μίσος, χαρά, λίπη, ερωτάς, ευτυχία, φόβος, ελπίδα, περιφανεια, έκσταση, τύψεις και πολλά άλλα είναι συναισθήματα που βιώνονται έντονα από τον άνθρωπο.
Τόσο έντονα που τις περισσότερες φορές σε αφήνουν παράλυτο απο όλες τις άλλες ικανότητες σου. Σε θολώνουν και δεν μπορείς να δεις τα γεγονότα, να τα εκτιμήσεις και να καταλάβεις τι πραγματικά μπορεί να συμβαίνει.


Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να μπορείς να τα ελέγξεις... και φυσικά ποτέ δε θα καταφέρεις να μην νιώσεις τίποτα από αυτά γιατί θα είσαι ένας ''πεθαμένος'' άνθρωπος.

Μετά από έναν έντονο συνδυασμό συναισθηματων , με πολλές εναλλαγές και φτάνοντας στα άκρα ερχετε η κούραση, η συναισθηματικη κούραση και εκεί αρχίζουν τα γιατί, τα πως... εκεί ξεκινάς και ψαχουλεύεις τα γεγονότα απο την αρχή και πιο καθαρά... αντέχεις πιο εύκολα να συνειδητοποιησεις τι έγινε και πως.

Flashback λοιπόν...

και να τα σημάδια, υπήρχαν παντού αλλα δε τα έβλεπα, δεν ήθελα να τα δω.
σε κάθε σκηνή του μυαλού μου ανακαλύπτω και ένα σημάδι που αν τα συναισθήματα δεν με είχαν κατακλύσει τώρα θα υπήρχε άλλη αντιμετώπιση.

Τόσα σημάδια... τόσες αποδείξεις και να μη μπορώ να τις δω;
Και όμως ακόμα και τώρα που τις βλέπω ερχετε η ελπίδα και μου ζητά να κρατήσω το ενδεχόμενο πως κάνω λάθος και δεν ειναι έτσι.
Ανάλυση και ξανά ανάλυση και σκέψη στη σκέψη και και και και ... μετράμε κάθε κίνηση μας, κάθε μας λέξη...

Πόσο περίεργα μας έχουν μεγαλώσει, πόσο διαφορετικά θα ήταν ο κόσμος αν αφήναμε ελεύθερους τους εαυτούς μας να λένε τι αισθάνονται, τι νιώθουν , τι σκεφτόμαστε... και ταυτόχρονα να δεχόμασταν και τα συναισθήματα των άλλων.
Μας έκαναν να νιώθουμε ντροπή για κάθε συναίσθημα μας, να το κρύβουμε πονηρά πίσω από λέξεις και πράξεις παρέα με τα δήθεν και τα πρέπει.
Μεγαλώσαμε με την ΄΄ιδεα΄΄ ότι το συναίσθημα είναι για τους αδύναμους και οτι για να δείξουμε δυνατοί πρέπει να τα κρύβουμε... ω ναι !! τα κρύβουμε γιατί τα νιώθουμε !!!
Πόσο γελασμένοι είμαστε...
τα συναισθήματα είναι έκφραση ψυχής, ανακαλυπτοντας τα, με την αποδοχή τους και την ελευθεριά τους ανακαλυπτουμε την φύση μας, την ψυχή μας και τη δύναμη της!
Είναι τυχαίο γεγονός που όλοι οι προγονοί μας ανέλυαν και φιλοσοφούσαν για αυτά τα συναισθήματα;

Αυτό που προσπαθούσε ο Πλάτωνας: Το να μη σκεφτούμε για να μπορέσουμε να σκεφτούμε.. το να μη σκεφτούμε για να μπορέσουμε να πράξουμε σκεπτόμενοι είναι αυτό που πρέπει και να κάνουμε και πράξη.

Φόβος ακόμα και όταν νιώθουμε, φόβος παντού και εμείς δε το βλέπουμε!  Φοβόμαστε τους εαυτούς μας, φοβόμαστε τις ψυχές μας , τις ίδιες... πως να μη φοβηθούμε τους γύρους μας; πως να μην είμαστε φυλακισμένοι πάντα σε ένα σώμα;




Δεν υπάρχουν σχόλια: