Γραμμένο για εσας...

Μετά απο πολλά χρόνια σχεδόν 33 θέλησα να γράψω..
Αναρωτιέμαι τόσα χρόνια το γιατί.. το πως είναι δυνατόν...

και όμως είναι..
τα ανθρωπινά μυαλά έχουν έναν υπέροχο μηχανισμό... έχουν μάθει να βρίσκουν τρόπους επιβίωσης. Έτσι και εσείς ... κάνατε αυτό, ψάχνετε ένα σωρό λόγους για να μη νιώθετε τύψεις, για να μην το έχετε βάρος,
για να μπορέσετε να συνεχίσετε την ζωή σας χωρίς να σας βαραίνει κάποιο ''λάθος'' .

Όμως αυτό θα κατοικεί πάντα μέσα σας, θα σας τρώει και θα σας βασανίζει.. γιατί ήταν απάνθρωπο οποια αφορμή ή δικαιολογία και αν έχετε.

Πέρασαν 32 χρόνια απο τότε που μας αφήσατε, οι λίγες επαφές μας ήταν καταστροφικες για την παιδική ψυχή που είχα.

Δεν μπορείς να ζητάς ευθύνες απο ένα 2 χρόνο ή 10 χρόνο κορίτσι μόνο και μόνο επειδή εσυ δεν ήσουν ικανός και αξιος πατερας.

Μαλλον καλύτερη αποδοση ειναι δεν ειχατε καρδια και αισθηματα για δυο ψυχες που εσεις φερατε στον κοσμο.

Μαθετε λοιπον οτι γονεις εχουν δικαιωμα να ονομαζονται μονο οσοι πονανε τα παιδια τους, οσοι εκλαψαν μαζι τους, οσοι φοβηθηκαν για το παρρον τους και το μελλον τους.

Οταν καποτε ειπα: δε σε βλεπω σαν πατερα αλλα σαν καποιον γνωστο που ζει αλλου.
το εννοουσα και θα το εννοω παντα. Δεν υπηρξες σωστος πατερας , δεν εδωσες ποτε τιποτα και δεν μιλαω για τα οικονομικα.

Οι γονείς δεν φέρνουν παιδια στον κοσμο και μετα εξαφανιζονται.
Αν καπου τα χασουν κανουν τα παντα για να τα βρουν , να τα κερδισουν , να τα μαθουν.

Η αγάπη που εχει ενας γονιος στα παιδια του δεν ειναι εγωιστική, δεν ειναι τυπικη.
Για εσας απλα δεν υπαρχουμε και λυπαμαι περισσοτερο γιατι οταν θα ερθει η ωρα να φυγετε απο αυτη τη ζωη και κατσετε να σκεφτητε τι κανατε θα ειναι αργα.

Μετα απο 33 χρονια δεν εχω αναγκη να υπαρξετε στη ζωη μου...

Αλλα το μονο που θελω ειναι να σκεφτείτε τελικα μηπως η κρυα καρδια σας ειναι τοσο ψυχρη που χωραει μονο τον εαυτο σας;
Μηπως πρεπει να πατε μπροστα σε εναν καθρεφτη και να δειτε τον εαυτο σας χωρις την μασκα;

Πριν ξαπλωσετε τι σκεφτεστε;

Η ζωη ειναι κυκλος, οτι δινεις παιρνεις, οτι αξιζεις εχεις... Στο χερι μας ειναι να εχουμε οτι αξιζουμε και πιστεψτε με δεν αξιζω γονεις σαν και εσας και για αυτο δεν σας εχω και ουτε θελω να σας εχω.

Αλλα ρε ''πατέρα'' τη γυναικα που σε γεννησε, που σε μεγαλωσε οπως σε μεγάλωσε γιατι την τιμώρησες ετσι; γιατί της εφαγες την ζωή της; γιατι λάθη δικά σου της τα φόρτωσες και μετα έγινες αέρας;;;

Γιατί δεν έχετε συναισθήματα και ανθρωπια;
Αυτο θα με κανει ρατσιστρια αλλα εδω στην Ελλαδα ξερουμε να αγαπαμε, να μη κοιταμε τον εαυτο μας.

Αν παθαινα κατι, αν με ειχε πατησει αυτοκινητο εσυ δε θα το μαθαινες ποτε.
και αν το μαθαινες θα ελεγες ''την καημενη''
και θα συνεχιζες την ζωη σου... αυτο λοιπον δεν ειναι πατερας ή μητερα... αυτος δεν ειναι γονιος!!!

Πολλα θα ηθελα να σας πω αλλα ξέρω καλα πως παλι θα βρείτε εναν τροπο επιβίωσης και να μη τα ακουσετε.



Μου το έστειλε με email μια φίλη μου ! 
Σε ευχαριστώ Μαρία!