Αν άνοιγε τώρα η γη θα ήθελα να κρυφτώ μέσα της...
Αν μπορούσα θα εξαφάνιζα κάθε τι που με περιτριγυριζει...
θα διέγραφα κάθε μνήμη και κάθε αίσθημα ...
θέλω να εξαφανιστώ... να μη μιλάω και να μη μου μιλάει κανεις...
Πνίγομαι σε όλο αυτό που λένε ζωή...
πνίγομαι μέσα στο ψέμα τους...
Κάποιοι με ρωτάνε γιατί κρατάω άμυνες, γιατί δεν με αφήνω ελεύθερη να νιώσω και να απολαύσω... μα πως;;; μα πως να το κάνω ;;; όταν αυτό θα γυρίσει σε εμένα σαν μαχαίρι και θα με πληγώσει;;;
Όταν οτι πω θα γυρίσει σαν εχθρός και θα με καταστρέψει;;;;
Πόσο θέλω να φωνάξω δυνατά!!! Πνίγομαι... με πνίγει... με έπνιξε... με πνιγεις...
Θέλω ν' αλλάξω τη ζωή μου και τα σύνορά μου,
να ξαναχτίσω απ' την αρχή όλα τα όνειρά μου.
Μέσα στο χώρο και στο χρόνο ζω και αμφιβάλλω.
Βαρύς ο φόρος που πληρώνω και δεν αντέχω άλλο.
Πνίγομαι μέσα στην πόλη που σκοτώνει.
Πνίγομαι, γκρίζος αέρας με κυκλώνει.
Πνίγομαι μέσα στην πόλη που σκοτώνει.
Πνίγομαι, κι ο έρωτάς σου με τελειώνει.
Θέλω ν' αλλάξω τις ιδέες που έχουνε παλιώσει,
ν' αφήσω πίσω μου το χτες κι όσα μ' έχουν φορτώσει.
Ήθελα πάντα να υπάρχεις μέσα στην ψυχή μου.
Είσαι εδώ κι όμως φευγάτη, είσαι η καταστροφή μου.
2 σχόλια:
οσο κι αν πληγωνομαστε ζουμε....
μαθαμε να επιβιωνουμε!!
Δημοσίευση σχολίου