Επιστροφή στο σπίτι αργά το βράδυ της Τετάρτης (22/5, τελευταίας ημέρας γυρισμάτων), στο μυαλό μου ακόμα τρέχουν εικόνες από το γύρισμα, εικόνες που θα χαράξουν την μνήμη μου, εικόνες που αποθηκεύτηκαν στα συρτάρια της μνήμης μου αλλά και στην καρδιά μου.
Η ομάδα που συμμετείχα ήταν καταπληκτική. Όλοι τους προσπάθησαν, όλοι τους έδωσαν από ένα απλό χαμόγελο ως 101% των δυνατοτήτων τους. Μια ομάδα
Επίσης, καταφέραμε μέσα σε λίγες μέρες γυρισμάτων να συνεργαστούμε, να μάθουμε ο ένας από τον άλλον, να γνωρίσουμε λίγα παραπάνω πράγματα για τον συνεργάτη μας, να περάσουμε καλά, να διασκεδάσουμε και όλοι μας είχαμε και εξακολουθούμε να έχουμε ένα κοινό σκοπό.
Πιστεύω όμως ότι σε ένα βαθμό έχουμε πετύχει τον σκοπό μας, με πρώτο και σημαντικό βήμα να είναι η χημεία και η ομαδικότητα που καταφέραμε να έχουμε παρότι άγνωστοι μεταξύ μας, η εικόνα που βγάλαμε προς τα έξω (κατά γενική ομολογία) ήταν ότι είμαστε ΟΜΑΔΑ.
Ακόμα, έχουμε πετύχει γιατί καταφέραμε να ακολουθήσουν τον σκοπό μας και άτομα εκτός ομάδας, και δεν ήταν λίγοι αυτοί που υποστήριξαν τον σκοπό μας, αυτοί που βοήθησαν, αυτοί που συμμετείχαν, αυτοί που έδωσαν ένα γλυκό χαμόγελο, μια “καλημέρα” ή έστω ένα φιλικό χτύπημα στον πλάτη.
Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου τους γνωστούς-αγνώστους!
Αλεξάνδρα, Νικολέτα, Ειρήνη, Κρύστα, Γιώργο Μ., Γιώργο Ε., Κώστα, Μαρία, Σοφία, Άρτεμις, Ντέπυ, Αναστασία, Γιάννη, Γιώργο
Από τον Ανδρέα Ελματζόγλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου