Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Μυστικά...

Μυστικά... Υπάρχουνε άραγε ακόμη στο λεξιλόγιό μας; Οτιδήποτε βγει απ' τα χείλη σου, που θέλουν να ακουμπήσουν σε κάποια άλλα χείλη ή μάγουλα, και τη ψυχήσου, πουθέλει να γιατρευτεί κάπως με τη στήριξη μιας άλλης, είναι αδύνατο να μείνει στο επίπεδο του αέρα, που φύσηξε τις λέξεις. Το άτομο στο οποίο τόσο πολύ στηρίζεσαι τώρα, δε ξέρεις τι μονοπάτια θα διαλέξει αύριο. Αύριο ίσως να είναι πολύ αργά για να επιστρέψεις πίσω, για να πάρεις μαζί σου αυτά που πρόδωσες, που αποκάλυψες, τα απαγορευμένα.
Για αυτό μη ξυπνήσεις ευθέως. Παρ' το αργά. Κοιμήσου λίγο ακόμη σε αυτό το μαλακό μαξιλάρι, τον άψυχο σύντροφό σου, χρόνια τώρα. Πες του αυτουνού όσα οργιάζουν τα όνειρά σου και τα κάνουν εφιάλτες. Πες του τους εφιάλτες που έγιναν όνειρα. Μετά σήκω και πήγαινε στον καθρέφτη. Κοιτάξου για μια στιγμή. Ξανακοιτάξου... Και τώρα για πες τί βλέπεις. Πιθανόν να μου πεις ένα κοιμισμένο πλάσμα. Για κοίταξε καλύτερα. Είσαιεσύ, απ' την κορφή ως τα νύχια. Όσο πλάτος και μήκος αν έχεις, είσαιεσύ. Αυτό δεν τ' αλλάζεις. Δεν έχει σημασία το εάν φτιαχτείς αργότερα. Πρέπει να εξακολουθείς να είσαιεσύ. Το μέσα σου: ο τρόπος, ο χαρακτήρας, οι σκέψεις, οι επιθυμίες, οι στόχοι, τα σκαμπανεβάσματα, τα πισωγυρίσματα,όλα είσαι εσύ.

Ζην Ζαν

Δεν υπάρχουν σχόλια: