Βασίλης Πέρρος - σκέψεις της..... στιγμής
επιμέλεια βίντεο : Renata Velcher ( Ειρήνη)
Κόκκινο τριαντάφυλλο
Πάλι η πόρτα άνοιξε, μ΄ αυτό το χαρακτηριστικό μακρόσυρτο τρίξιμο...
εκείνο που κανείς πια δεν πρόσεχε αφού όλα μα όλα, είχαν γίνει μια ανείπωτη συνήθεια... ένα γνώριμο ταξίδι επανάληψης... Άνοιξε κι εκείνος πετάχτηκε έξω για τέταρτη φορά εκείνη τη μέρα.. Χαμογέλασα..!! Χαμογέλασα έντονα αυτή τη φορά... Ήθελα να με κοιτάξει, να μου δώσει σημασία επιτέλους... Μα δεν μπορούσα να φωνάξω... Κινήθηκα, άβολα λίγο, απ΄ τη θέση μου... δείχνοντας πως.. ήταν το ελαφρύ φύσημα του αέρα εκείνο που έπεφτε πάνω μου και ανέμιζε την ύπαρξή μου... Και τώρα ήταν Άνοιξη πια...
Είχαν περάσει αιώνες νόμιζα, από τότε που ασχολήθηκε μαζί μου... Φορές ατέλειωτες... αμέτρητες για εκείνον... αυτές που η ίδια πόρτα άνοιγε... κι εκείνος μια χαμογελώντας, την άλλη σκυθρωπός... ντυμένος τα χρώματα του φθινοπώρου ή το γκρίζο του χειμώνα... έβγαινε... Και πάντα η ίδια μηχανική κίνηση... Πλάι μου, στην ασφάλεια της απάνεμης γωνιάς, έλυνε την ένταση και τις αγωνίες του... αφηνόταν μ΄ ένα τσιγάρο να ταξιδέψει κάπου για λίγο... τον ένιωθα... Ξέφευγε απ΄ όλους και απ΄ όσα τον μπούχτιζαν με πρέπει ..και με πλησίαζε λες και ένιωθε πως τον περίμενα με αγωνία τόση... Και τώρα ήταν Άνοιξη πια...
Αυτή την ώρα, στιγμή μαγική ο ερχομός του... έγινε ένα με το άρωμά μου... Έσκυψε πάνω μου κρυφά... μη δείξει πως κι εκείνος είχε αισθήματα... ευαισθησίες... Με χάιδεψε... τόσο απαλά που το κορμί μου έτρεμε ολόκληρο για να νιώσει κάθε σημείο του για να του μεταδώσει τον έρωτά μου... τη φλόγα μου με κάθε τρόπο...!! Κι όσο πλησίαζε μεθούσε λες με τ΄ άρωμά μου τόσο.... που για μια στιγμή, έσκυψε... έκλεισε τα μάτια και δίχως να μ΄ αγγίξει, βάλθηκε με μια ανάσα να κλείσει μέσα του όλη μου τη ζωή... να ρουφήξει ..και χρώμα και οσμές και γεύσεις... Για σένα υπάρχω... ήθελα να φωνάξω...!! Κόκκινο το φόρεμά μου, κόκκινο σαν τη φλόγα της καρδιάς σου... Απαλό το άγγιγμα μου στα δάχτυλά σου, σαν το βελούδο της ψυχής σου... Μεθυστικό το άρωμά μου... σαν το ποτό του έρωτά μας... Άνοιξη θα ΄ναι για πάντα...
Βασίλης Πέρρος - σκέψεις της..... στιγμής
επιμέλεια βίντεο : Renata Velcher ( Ειρήνη)
Κόκκινο τριαντάφυλλο
Πάλι η πόρτα άνοιξε, μ΄ αυτό το χαρακτηριστικό μακρόσυρτο τρίξιμο...
εκείνο που κανείς πια δεν πρόσεχε αφού όλα μα όλα, είχαν γίνει μια ανείπωτη συνήθεια... ένα γνώριμο ταξίδι επανάληψης... Άνοιξε κι εκείνος πετάχτηκε έξω για τέταρτη φορά εκείνη τη μέρα.. Χαμογέλασα..!! Χαμογέλασα έντονα αυτή τη φορά... Ήθελα να με κοιτάξει, να μου δώσει σημασία επιτέλους... Μα δεν μπορούσα να φωνάξω... Κινήθηκα, άβολα λίγο, απ΄ τη θέση μου... δείχνοντας πως.. ήταν το ελαφρύ φύσημα του αέρα εκείνο που έπεφτε πάνω μου και ανέμιζε την ύπαρξή μου... Και τώρα ήταν Άνοιξη πια...
Είχαν περάσει αιώνες νόμιζα, από τότε που ασχολήθηκε μαζί μου... Φορές ατέλειωτες... αμέτρητες για εκείνον... αυτές που η ίδια πόρτα άνοιγε... κι εκείνος μια χαμογελώντας, την άλλη σκυθρωπός... ντυμένος τα χρώματα του φθινοπώρου ή το γκρίζο του χειμώνα... έβγαινε... Και πάντα η ίδια μηχανική κίνηση... Πλάι μου, στην ασφάλεια της απάνεμης γωνιάς, έλυνε την ένταση και τις αγωνίες του... αφηνόταν μ΄ ένα τσιγάρο να ταξιδέψει κάπου για λίγο... τον ένιωθα... Ξέφευγε απ΄ όλους και απ΄ όσα τον μπούχτιζαν με πρέπει ..και με πλησίαζε λες και ένιωθε πως τον περίμενα με αγωνία τόση... Και τώρα ήταν Άνοιξη πια...
Αυτή την ώρα, στιγμή μαγική ο ερχομός του... έγινε ένα με το άρωμά μου... Έσκυψε πάνω μου κρυφά... μη δείξει πως κι εκείνος είχε αισθήματα... ευαισθησίες... Με χάιδεψε... τόσο απαλά που το κορμί μου έτρεμε ολόκληρο για να νιώσει κάθε σημείο του για να του μεταδώσει τον έρωτά μου... τη φλόγα μου με κάθε τρόπο...!! Κι όσο πλησίαζε μεθούσε λες με τ΄ άρωμά μου τόσο.... που για μια στιγμή, έσκυψε... έκλεισε τα μάτια και δίχως να μ΄ αγγίξει, βάλθηκε με μια ανάσα να κλείσει μέσα του όλη μου τη ζωή... να ρουφήξει ..και χρώμα και οσμές και γεύσεις... Για σένα υπάρχω... ήθελα να φωνάξω...!! Κόκκινο το φόρεμά μου, κόκκινο σαν τη φλόγα της καρδιάς σου... Απαλό το άγγιγμα μου στα δάχτυλά σου, σαν το βελούδο της ψυχής σου... Μεθυστικό το άρωμά μου... σαν το ποτό του έρωτά μας... Άνοιξη θα ΄ναι για πάντα...
Βασίλης Πέρρος - σκέψεις της..... στιγμής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου