δεν έμαθα τον συμβιβασμό της ζωής ...
αλλοτινά γυρίζω σε έναν κόσμο που τα αρώματα έχουν ξεφτίσει ...
που δεν πτοούνται .....
λατρεύουν την φύση
τα σπίτια μικρές αψίδες ...
σαν τον ινδιάνων τις ονειροπαγίδες...
κλείνουν τα οράματα στο σώμα ...
δεν αφήνουν να μυρίζεις αυτά που σου λέει το χώμα ...
βγαίνω λοιπόν από τον εαυτό μου .....
πάω να αγγίξω το ονειρό μου ...
μικρό είναι μα κανείς δεν θα το πάρει ....
στα δύσβατα μονοπάτια έμαθα να έιμαι παλικάρι ....
Χ.Μ. 21/04/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου