Χωρίς εσένα ο κόσμος μου είναι μια μεγάλη έρημος..Χρυσαφένια άμμος που ο άνεμος την σηκώνει ψηλά και την πεταει με δύναμη δεξιά και αριστερά.
Καυτός Ήλιος να να με καεί .
το βράδυ να κρυώνω …
Δίψα για να ζήσω.
Βουλιάζω σε κάθε βήμα μου.
Απέραντο σκοτάδι.
Σε βλέπω , σε νιώθω σαν όαση εμφανίζεσαι ξαφνικά και όσο σε πλησιάζω χάνεσαι… απομακρύνεσαι και πάλι σε ψάχνω, πάλι σε κυνηγώ… και φεύγεις… χωρίς να προλάβω να ξεδιψάσω, χωρίς να προλάβω να απαλλαγώ από την ξηρασία…
Ξαπλώνω γίνομαι ένα με την αμμουδιά.. νιώθω σε όλο μου το κορμί κάθε κόκκο της... αφήνομαι να με καταπιεί... να γίνω ένα μαζί της..να με σκορπάει ο άνεμος και να μη φοβάμαι... να έρχεται η κρύα νύχτα και εγω να βλέπω τον ξάστερο ουρανό!!! μόνο έτσι θα μπορέσω να αντέξω... μόνο ετσι θα μπορέσω να συνεχίσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου