Κρυστάλλινες νύχτες ακραίου ερωτισμού "…

Τρέξαμε στην αγκαλιά της νύχτας…
γυμνά κορμιά…
πλυμένα στο φως των άστρων…
έλαμπαν οι καμπύλες …
στην λάμψη του φεγγαριού…
ντύθηκαν οι σκέψεις από επιθυμίες…
κυλούσαν στο στήθος σου…
αναρριχούνταν στην καρδιά…

κεντούσαν παλμούς…
υπερ-νικούσαν τους ψιθύρους μας…
επι-διώκαμε σιωπές…
έσυρα τα χείλη στις σάρκες σου…
όργωνα αργά, βασανιστικά…
το άβατο των στεγανών σου…
στείρο το οξυγόνο…
επιβιώναμε από ανάσες…
ανακατεύαμε τις γεύσεις…

" Παύση "…
σήμερα είσαι πολύ όμορφη…
ξωτικό νεράιδας…
σε ανα-γεννά πάντα…
η προηγούμενη νύχτα μας…
ελκυστικός πειρασμός…
πρόστυχες σκέψεις…
{ θα τρόμαζαν οι ανέραστοι…
οι Δήθεν συνετοί… }
ιδρωμένα τα σώματα…
γλιστρούν τα δάχτυλα…
εξερευνούν σαν δύτες…
τα πυρακτωμένα κύτταρα…
τον φουρτουνιασμένο κόλπο…

Κολυμπάμε ανά-μεσα σε αμαρτίες…
γδέρνουμε το δέρμα διαγώνια…
μαντρώνουμε τις ηδονές…
στο κέντρο μας…
εσύ κόκκινο πανί…
εξιτάρεις τον αλυσοδεμένο ταύρο …
αλλάζουμε ρόλους…
δονούμε την αρένα…
χωρίς χειροκροτήματα θεατών…
με ιαχές ανεξέλεγκτων πόθων…
νίκες και ήττες αμφίδρομες…
πειστήριο…
το υγρό πτυχίο των οργασμών…
ναυλώσαμε τον έρωτα…
κοινή συναίνεση…
γκρεμίσαμε τον Ναό του…
ήταν ελάχιστος στα λυσσαλέα μας πάθη…
με κοινή κραυγή…
ξεσηκώνει την γαλήνη της νύχτας…
στον λήθαργο της ακολασίας μας…
ξυπνώντας τ’ αηδόνια…
ανασταίνοντας …
τους ζωντανούς νεκρούς…
επικρατήσαμε στο σύμπαν…
στην αναδόμηση της συντέλειας…

Σε Θέλω ξανά…
Μέσα μου…
έντονα…
νέα εκκίνηση…
πολυδιάστατης τροχιάς…
από αρχέγονα ένστικτα …
κρυστάλλινες νύχτες…
ακραίου ερωτισμού…
μονάχα για εμάς…
Ψυχή μου…
Εσύ…

Στέλιος Κ.