ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΓΩ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΑΣΩ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΙΟ ΑΣΧΗΜΕΣ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΙΣ ΑΛΛΑΖΕΙ !!! ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΟΛΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ... ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΡΕΑΖΕΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ Ή ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΙΣΩΣ ΑΥΤΟ ΝΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΛΥΣΗ! ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΩΡΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΔΕ ΜΕ ΒΡΗΣΚΕΙ ΣΥΜΦΩΝΗ!!
Αναμνήσεις που μας προκαλούν γέλιο ή κλάμα. Αναμνήσεις που κρατάμε για πάντα στο μυαλό και την καρδιά, αλλά και αναμνήσεις που ευχαρίστως θα ξεχνούσαμε για να μην υποφέρουμε. Αυτές τις τελευταίες έχουν βάλει στο στόχαστρό τους οι ερευνητές που ασχολούνται με την επιστήμη της λήθης και αναζητούν τρόπους για να λειάνουν ή ακόμα και να εξαφανίσουν κάθε δυσάρεστη ανάμνηση!
Από τα τέλη του περασμένου αιώνα έχουν γίνει πιο εντατικές οι έρευνες για τους μηχανισμούς που θα ενισχύσουν περαιτέρω τη μνήμη. Το ίδιο σοβαρά αντιμετωπίζουν οι επιστήμονες και τις προσπάθειες διαφοροποίησης ή και εξαφάνισης των γεμάτων με πόνο αναμνήσεων. Ενας από αυτούς, ο Καρίμ Νέιντερ, ήδη από το 2001 τόλμησε να μιλήσει δημοσίως για τα αποτελέσματα πειραμάτων και να πει ότι οι αναμνήσεις δεν είναι κάτι σταθερό, αλλά κάτι που αλλάζει και διαφοροποιείται κάθε φορά που το ανακαλούμε στη μνήμη!
Στα τέλη της δεκαετίας του '90 ο Νέιντερ, διδακτορικός φοιτητής τότε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, εκστασιασμένος από τους μηχανισμούς της μνήμης και τις έρευνες για το πώς λειτουργούν, πρότεινε στον καθηγητή του, Τζόζεφ Λε Ντου να κάνει εργασία για την «επανασταθεροποίηση» των αναμνήσεων. Δηλαδή, να αποδείξει ότι οι αναμνήσεις αλλάζουν κάθε φορά που τις ανακαλούμε και τις συζητάμε. Ο Λε Ντου του απάντησε πως είναι τρελό και δεν πρόκειται ποτέ να το αποδείξει. Σήμερα βρίσκονται στην ίδια πλευρά και προσπαθούν να βρουν ασφαλείς τρόπους για να το κάνουν.
Ο δρ Ρότζερ Πίτμαν, καθηγητής Ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, χρησιμοποίησε το φάρμακο Propranolol, που μειώνει το στρες σε ασθενείς με μετατραυματικό σύνδρομο το οποίο απέκτησαν μετά από αυτοκινητικό δυστύχημα. Το φάρμακο, μπλοκάροντας τη δράση της αδρεναλίνης, κατάφερε σε κάποιες περιπτώσεις να λειάνει τη δυσφορία των ασθενών, ωστόσο οι περισσότεροι συνέχισαν να δηλώνουν αναστατωμένοι από τη δυσάρεστη ανάμνηση. Οι ερευνητές, όμως, υποστηρίζουν πως σε λίγα χρόνια θα μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα τέτοιες περιπτώσεις.
Οσο για το εάν είναι ηθικό, όλοι συμφωνούν ότι η επιστήμη πρέπει να είναι ένα βήμα μπροστά, προσέχοντας παράλληλα να μην παραχωρήσει τα όπλα της σε επικίνδυνα χέρια.
Espresso News
Αναμνήσεις που μας προκαλούν γέλιο ή κλάμα. Αναμνήσεις που κρατάμε για πάντα στο μυαλό και την καρδιά, αλλά και αναμνήσεις που ευχαρίστως θα ξεχνούσαμε για να μην υποφέρουμε. Αυτές τις τελευταίες έχουν βάλει στο στόχαστρό τους οι ερευνητές που ασχολούνται με την επιστήμη της λήθης και αναζητούν τρόπους για να λειάνουν ή ακόμα και να εξαφανίσουν κάθε δυσάρεστη ανάμνηση!
Από τα τέλη του περασμένου αιώνα έχουν γίνει πιο εντατικές οι έρευνες για τους μηχανισμούς που θα ενισχύσουν περαιτέρω τη μνήμη. Το ίδιο σοβαρά αντιμετωπίζουν οι επιστήμονες και τις προσπάθειες διαφοροποίησης ή και εξαφάνισης των γεμάτων με πόνο αναμνήσεων. Ενας από αυτούς, ο Καρίμ Νέιντερ, ήδη από το 2001 τόλμησε να μιλήσει δημοσίως για τα αποτελέσματα πειραμάτων και να πει ότι οι αναμνήσεις δεν είναι κάτι σταθερό, αλλά κάτι που αλλάζει και διαφοροποιείται κάθε φορά που το ανακαλούμε στη μνήμη!
Στα τέλη της δεκαετίας του '90 ο Νέιντερ, διδακτορικός φοιτητής τότε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, εκστασιασμένος από τους μηχανισμούς της μνήμης και τις έρευνες για το πώς λειτουργούν, πρότεινε στον καθηγητή του, Τζόζεφ Λε Ντου να κάνει εργασία για την «επανασταθεροποίηση» των αναμνήσεων. Δηλαδή, να αποδείξει ότι οι αναμνήσεις αλλάζουν κάθε φορά που τις ανακαλούμε και τις συζητάμε. Ο Λε Ντου του απάντησε πως είναι τρελό και δεν πρόκειται ποτέ να το αποδείξει. Σήμερα βρίσκονται στην ίδια πλευρά και προσπαθούν να βρουν ασφαλείς τρόπους για να το κάνουν.
Ο δρ Ρότζερ Πίτμαν, καθηγητής Ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, χρησιμοποίησε το φάρμακο Propranolol, που μειώνει το στρες σε ασθενείς με μετατραυματικό σύνδρομο το οποίο απέκτησαν μετά από αυτοκινητικό δυστύχημα. Το φάρμακο, μπλοκάροντας τη δράση της αδρεναλίνης, κατάφερε σε κάποιες περιπτώσεις να λειάνει τη δυσφορία των ασθενών, ωστόσο οι περισσότεροι συνέχισαν να δηλώνουν αναστατωμένοι από τη δυσάρεστη ανάμνηση. Οι ερευνητές, όμως, υποστηρίζουν πως σε λίγα χρόνια θα μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα τέτοιες περιπτώσεις.
Οσο για το εάν είναι ηθικό, όλοι συμφωνούν ότι η επιστήμη πρέπει να είναι ένα βήμα μπροστά, προσέχοντας παράλληλα να μην παραχωρήσει τα όπλα της σε επικίνδυνα χέρια.
Espresso News
10 σχόλια:
Οι αναμνήσεις κρατούν ζωντανό έναν άνθρωπο για κάποιους όμως είναι καθημερινοί μικροί θάνατοι.
Δεν ξέρω τι θα ήταν σωστό να γίνει αλλά είμαι σίγουρη πως ο καθένας μόνος τους παλεύει με τα φαντάσματα του παρελθόντος κι έτσι βγαίνει πιο δυνατός.
Καλημέρα
αυτό μου θυμίζε το χαπάκι σόμα από τον θαυμαστό καινούριο κόσμο. Είμαστε μια ψυχοσωματική ολότητα και όχι κατακερματισμένα όντα που θα διαχειρίζονται άλλοι τα υποσυστήματά μας.
Ούτε μπορούμε να ξέρουμε τι μακροπροθεσμες συνέπειες θα έχει η χρήση τέτοιων φαρμάκων στη σωματική και ψυχική μας υγεία.
Ο καλύτερος και πιο ανθρώπινος τρόπος είναι να διαχειρίζεσαι το παρελθόν σου και να το επανοηματοδοτείς. Οπως γράφει και η Αναστασία είναι μια διαδικασία που σε κάνει πιο δυνατό/ή.
καλησπερα!!! συμφωνω μαζι σας αλλωστε τοσα χρονια πως τα καταφερναν οι ανθρωποι!!
αισθανομαι οπως τα λες Tyler αλλοι θα μας διαχειριζονται!! απλα εγω εχω αυτη τη θεση αλλα δεν ειχα και καμια τραυματικη εμπειρια.. δε ξερω καποιος που την εχει αν θα το ηθελε και ποσο αναγκη εχει(μεσα του) αυτο το χαπι!!
ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.
Καλό μήνα...
Εγώ δεν θέλω να πάρω κανένα χαπάκι για να ξεχάσω/θυμηθώ κτλ..Ο χρόνος είναι το χαπάκι και παίρνω μόνο αυτό...
Οι αναμνήσεις παίζουν και τον ρόλο της ασπίδας-προφύλαξης... αν δεν προσέξω και πέσω ας πούμε, θα το θυμάμαι και θα προσέχω τις επόμενες φορές.
Κι έχει δίκιο ο-η not me, ο χρόνος τα ξεθωριάζει όλα έτσι κι αλλιώς.
Καλημέρα.
καλημερα και αν αργα καλο μηνα!!! συνφωνω μαζι σας ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος (τουλαχιστον για εμενα)
KAΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ.ΟΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.
Οι αναμνήσεις είναι ένα κομμάτι του ανθρώπου, ένα μέρος αυτού που είναι. Δεν συμφωνώ λοιπόν ούτε εγώ με το να αφαιρέσεις έτσι ελαφρά τη καρδία ένα κομμάτι σου. Αφήνω μόνο ένα 'παραθυράκι' αν συντρέχουν πραγματικά σοβαροί ψυχιατρικοί λόγοι και είναι η μόνη λύση.
καλησπερα και στους δυο σας!!!Hengeo για αυτο και εγω δεν ειμαι καθετη στην αρνητικη μου γνωμη!!!
Δημοσίευση σχολίου