πλαστελινη....

κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα εξηγήσεις απλα περιμένεις ο άλλος να μπορέσει να τα καταλάβει...

κάποια πράγματα άπλα σε στεναχωρούν, οχι για το τώρα ... αλλα για το τοτε... είναι κάποιες αλήθειες που είναι σκληρές...


Εγώ τις αντέχω άπλα θέλω τον χρόνο μου να τις επεξεργαστώ και να τις αποδεχτώ!
Τις αντέχω αλλα δεν αλλάζει το γεγονός οτι μπορεί να με στεναχώρησαν!

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν πλαστελίνη... τις παίρνεις στα χέρια σου και προσπαθείς να τους δώσεις ένα σχήμα ... μια μορφή...
όταν καταλήξεις σε ένα σχήμα τις αφήνεις πάνω στο τραπεζάκι...
γνωρίζοντας πως όποτε θες μπορείς να τις πάρεις πάλι, να τις πλάσεις και να τους αλλάξεις μορφή!!
Θαυμάζεις το αριστούργημα σου αλλα ξεχνάς πόσο εύπλαστο είναι...
και μια αδέξια κίνηση μπορεί να το χαλάσει... ή να το κομματιάσει..

Ξέρεις κιόλας πως μερικές φορές πρέπει να ανανεώνεις το αριστούργημα σου και να το προσεχείς γιατί ο χρόνος μπορεί να το κάνει σκληρό, να το χαλάσει...

Όταν όμως ο αλλος ερθει και το ακουμπήσει και στο χαλάσει τοτε χάρισε το και φτιάξε ενα νέο!!

το δύσκολο όμως είναι να μη γίνεις εσυ πλαστελίνη στα χερια του αλλου και αφήσεις να σε πλάθει όπως θέλει αυτός!! εκει εχεις χάσει την χαρά του παιχνιδιού!!