Θυμάμαι πάντα να μου λέει να σταματήσω να νοιάζομαι και να είμαι καλή με τους άλλους..
Να μη δίνω .. να μην επενδύω τίποτα... και τον θεωρούσα άκαρδο
Θυμάμαι που έλεγε να τους γράφω όλους και να κοιτάω μόνο έμενα....
και τον έλεγα σκληρό
Μου λεγε κανείς δεν αξίζει και του έλεγα οτι μισεί τους ανθρώπους..
Δε τσαντιζόταν, ήρεμα μου απαντούσε ''έχω μάθει να το κάνω γιατι ξερω εμένα''
και απαντούσα εγώ " αγαπάω τους ανθρώπους γιατί είμαι και εγώ άνθρωπος"
Δεν άντεχα και ετσι κόψαμε...
Μήνες μετά κατάλαβα πως δεν είναι ολοι άνθρωποι...
Μήνες μετά κατάλαβα πως αυτός ίσως τελικά δεν ήταν αδιάφορος, κενός, άκαρδος ή σκληρός...
ήταν το αντίθετο...
Με ήξερε και ήθελε απλα να με προφυλάξει να με προστατεύσει ... με προσεχε με έναν δικό του τρόπο . μοναδικό...
Τώρα ξέρω γιατί μου τα έλεγε, ξέρω γιατί... είδα τι ήταν αυτό που δεν ήθελε να πάθω...
Δεν ήθελε να στεναχωρηθώ...
Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, έχει τους δικούς του τρόπους να δείχνει, να δίνει να παίρνει , να νιώθει...
Μπορεί κάποιος να σου δίνει πολλα περισσότερα απο οτι εσυ έχεις την ικανότητα να δεις, και ενας άλλος πολυ λιγότερα απο αυτά που επιφανειακά φαίνεται να σου δίνει!!!!!!!
Σημασία όμως εχει να ξέρεις τι αξίζεις να πάρεις....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου