Πολλές φορές σκέφτομαι πράγματα που δεν μπορώ να τα εκφράσω, να τα πω και κάποιος να μπορεί να τα καταλάβει, να τα ακούσει χωρίς να γελάσει... να προσπαθήσει να δει τον τρόπο που τα βλέπω και απλά να μου πει την δική του άποψη... πολλές φορές σκέφτομαι πως τελικά ήμαστε μόνοι ενώ γύρω μας υπάρχουν εκατοντάδες γνωστοί...
Ήμαστε μόνοι γιατί δεν μπορούμε να εκφραστούμε ελεύθερα σε όλους .... Φοβόμαστε να μιλήσουμε...
Δεν δέχονται όλοι τις απόψεις μας και την οπτική μας γωνία (δε λέω να συμφωνούν μαζι μας - αλλα να μην απορρίπτουν )
Κάποιες στιγμές κάποιοι δε θέλουν να ακούσουν γιατί αυτοί φοβούνται ....
Η ανάγκη για συζήτηση και κατανόηση υπάρχει σε όλους μας απλά δεν υπάρχουν για όλα οι κατάλληλοι συνομιλητές... Και έτσι τα κρατάς για τον εαυτό σου!!
οι άνθρωποι (οι περισσότεροι έχουν κολλημένες σκέψεις, ταμπού , και φόβους που δε τους αφήνουν, οχι απλά να δουν πιο μακρυά αλλα ούτε να ακούσουν κάτι... Τρομάζει η διαφορετικότητα
Δεν μιλάω για την φυλετική ή την γκέι διαφορετικότητα (που ίσως είναι ένα αλλο κεφαλαίο) ... φοβούνται ακόμα και την διαφορετικότητα σκέψης και ''πιστεύω''
Δεν δέχονται εύκολα τίποτα άλλο απο αυτά που τους έμαθαν απο μικρούς
Το ''σωστό'' & ''λάθος''
Το ''πρέπει'' & ''δεν πρέπει '
Το ''αλήθεια'' & ''ψέμα''
Το ''δυνατόν'' & ''αδύνατον''
Το ''μπορείς'' & ''δεν μπορείς''
Κατι σαν κληρονομιά από γενιά σε γενιά περνάνε αυτά με αποτέλεσμα να κλείνουν τα μυαλά & τα ματιά σε όλα τα αλλα.. να φοράνε παρωπίδες και να δέχονται μόνο αυτά που έμαθαν αυτά που θέλουν να ακούσουν και αυτά που δεν φοβούνται ...
Όσοι τώρα ξέφυγαν .. είναι τα μαύρα πρόβατα που είχαν δύναμη και είδαν πιο μακρυά , άνοιξαν ματιά & μυαλά .. αυτα τα μαύρα πρόβατα δυσκολεύονται να εκφραστούν ελεύθερα γιατι οι γύρω τους δεν είναι έτοιμοι ούτε να ακούσουν το διαφορετικό...
Τουλάχιστον ας μάθουν να ακούνε ....
15 σχόλια:
Λύση υπάρχει: Επιλέγουμε τα ευήκοα ώτα για να απευθυνθούμε, προκειμένου να εξωτερικεύσουμε/εκφράσουμε τις όποιες σκέψεις μας. Αν, τώρα, θέλουμε σώνει και καλά να μας ακούσουν όλοι οι γύρω μας, τότε μάλλον είμαστε εγωιστές και όχι φοβιτσιάρηδες.
Τελικά, συμφωνώ με την κατακλείδα των σκέψεών σας.
Δεν θέλουμε να μας ακούσουν όλοι γύρω μας όπως το λετε... θέλουμε να μπορούν να μας ακούσουν χωρίς να φοβούνται αυτά που θα ακούσουν... Να μάθουμε να ακούμε και ας μη συμφωνούμε... να ήμαστε ανοιχτοί!!!
Τελικά, έχω την ίδια άποψη με σας, είτε την διατυπώνετε σε τρίτο πληθυντικό είτε σε πρώτο (όπως παραπάνω). Στην προηγούμενη σχόλιό μου προέταξα το "αν" στο επίμαχο σημείο, που σημαίνει οτι δεν πήρα θέση αλλά έκανα μία υπόθεση.
Εν πάση περιπτώσει, διευκρινίζω οτι σ' αυτήν (την υπόθεση) περιέχεται και μιά δόση αυτού που λέμε "εξ ιδίων τα αλλότρια".
Χρησιμοποιώντας έναν στίχο του Αττίκ ("Εχετε δίκιο, ας αλλάξουμε ομιλία"), πόσο σας ενδιαφέρει - ακριβέστερον σας συναρπάζει - η μουσική σε σύγκριση με τη φωτογραφία; Είναι, άλλωστε, το πιό αντιπροσωπευτικό ερέθισμα της ακοής.
Διόρθωση: "Στο προηγούμενο"
δε θα το λεγα... περισσότερο εκφράζω την δική μου οπτική γωνιά χωρίς να κρίνω ή να αδικήσω την άποψη σας. Διάλογο προσπάθησα να κάνω...
οσο για το τραγούδι του Αττικ σαν κομμάτι μουσικό μου αρέσει πολύ... αλλα σαν στίχο δεν με αντιπροσωπεύει καθόλου... Μου αρέσει να ακούω την αντίθετη άποψη και να μπορώ να αναλύω την δική μου.. ο έτερος την δική του και να κρατάμε ότι μπορεί τελικά να συμφωνούμε... έτσι γεμίζουμε γνώσεις..
''Κράτα το μυαλό σου ανοιχτό''
Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
«Αρχίζοντας από τη μέση», μου φαίνεται, κρίνοντας βεβαίως από την σύντομη απάντησή σας, ότι η μουσική, συνωδά τοις στίχοις, δεν είναι η αγαπημένη σας ή, έστω, η προσφιλής σας διαφυγή. Ισως ήταν εγωϊστικό εκ μέρους μου να σας προσκαλέσω να «παίξουμε» στο γήπεδό μου. Γι’ αυτόν και μόνον το λόγο χρησιμοποίησα το στίχο του προηγούμενου σχολίου, Και, επειδή δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό, σας λέω ότι οι στίχοι κάθε τραγουδιού του Αττίκ ήταν μια ολόκληρωμένη (όμορφη) ιστορία, με αρχή και τέλος. Πάρτε σαν παράδειγμα το «Οργανάκι» ή την «Παπαρούνα» ή «Τα νιάτα» ή το αγαπημένο μου «Κι’ όμως» κλπ. Και, εν πάση περιπτώσει, η «αναζήτηση του Αττίκ» είναι της μόδας.
Σε ό,τι αφορά τις απόψεις, δικές μας ή των άλλων, το ίδιο και μένα, με μία μικρή αλλά σημαντική παρατήρηση: ενίοτε, μια ξένη άποψη, διαφορετική από τη δική μας, μπορεί να φανεί χρήσιμη στο μέλλον - ακόμα και ωφέλιμη, αν απλώς και μόνον τη συγκρατήσουμε στη μνήμη μας. Ακόμα κι’ όταν προέρχεται από κατόχους λιγότερων γνώσεων ή μικρότερης εμπειρίας.
Καιρός να κλείσω, ερχόμενος στην αρχή του σχολίου σας. Αποσαφηνίζω ότι με το «εξ ιδίων …» κυριολεκτούσα. Οσο για διάλογο, …όρεξη να ‘χετε.
Διόρθωση: αντί για "εγωιστικό" τιθεται "αντιδεοντολογικό"
την καλησπέρα μου ξανά. Για το μουσικό κομμάτι δεν έχω να πω κάτι γιατί δε γνωρίζω τόσα όσο εσείς... μόνο μπορώ να διαβάσω τα όσα μου γράφετε και να το ''αναζητήσω'' και εγώ με μεγάλη μου ευχαρίστηση!
σε όλα τα αλλα συμφωνώ μαζι σας. Και τιμή μου που μου αφιερώσατε χρόνο και μου απαντήσατε..
οι σκέψεις μου όπως και τα γραπτά μου είναι απλά μπερδεμένο κουβάρι που προσπαθώ ακόμα και εγώ η ίδια να τις ξεδιπλώσω... χωρίς γνώσεις και χωρίς να φιλοσοφώ.. απλες καθημερινές διατυπώσεις προσωπικες...
Καλησπέρα
Τις σκέψεις μας οφείλουμε - έχουμε το αυτονόητο προνόμιο θα έλεγα – να τις ξεμπερδεύουμε μόνοι μας. Αυτό που περιμένουμε από τους άλλους (στην περίπτωση που αναφερόμαστε) είναι οι πληροφορίες και οι γνώσεις. Αν ήμουν Σωκράτης (ήγουν «φιλόσοφος») αλλά και δικός σας άνθρωπος, ίσως να μπορούσα να σας βοηθήσω ακόμα πιο πολύ από την παροχή απλών πληροφοριών. Σε μια τέτοια περίπτωση, βρήτε έναν τρόπο επικοινωνίας όχι «δημόσιο». Εγώ δεν ξέρω.
Σε ό,τι αφορά τη μουσική, είναι «ιστορία μιάς ζωής». Από τα νηπιακά μου χρόνια ήταν η αδυναμία μου, το ευαίσθητο σημείο μου. Τόσο πολύ που «κατάντησα» συλλέκτης. Πάντως, ομολογώ ότι με εντυπωσίασε (δεν υπερβάλλω) το πώς βρήκατε το τραγούδι στο οποίο ανήκουν οι στίχοι για τη θάλασσα («Θάλασσα μπαμπέσα»). Πείτε μου τη γνώμη σας για την Ρίτα Αμπατζή την οποία εγώ θεωρώ ισότιμη με το «ιερόν τέρας» που λεγόταν Σοφία Βέμπο (η καθεμία στο είδος της). Ηταν και κουκλί στα νιάτα της. Δυστυχώς, έφυγε πολύ πρόωρα και από το τραγούδι και από τη ζωή. Αν σας περισσέψει χρόνος και διάθεση ακούστε το «Δεν ημπορώ να κλαίγω πιά».
Ευχαρίστησή μου που κουβεντιάζω με έναν «μπερδεμένο» μεν αλλά ασυνήθιστα ευπρεπή άνθρωπο. Να έχετε μια ευχάριστη μέρα (ή βράδυ).
καλησπέρα ξανά!
να ξέρετε πως μου αρέσουν πολύ οι μουσικές σας προτιμήσεις...
θα ήθελα να σας πω κάτι... όταν λέω μπερδεμένες σκέψεις δεν εννοώ οτι δε ξέρω τι σκέφτομαι... Ξέρω πολύ καλά και τι σκέφτομαι και τι γράφω... αλλα δεν περιμένω όλοι να τα καταλάβουν.
η Ρίτα Αμπατζή ήταν κορυφαία τραγουδίστρια... αυτό το γνωρίζουμε... και ευχαριστώ για την όμορφη ακουστική σας πρόταση.
και εγώ χαίρομαι για την συζήτηση μας..
Με αφορμή άλλη ανάρτησή σου, που μόλις διάβασα, έχω να σου διηγηθώ μιά καταπληκτική ιστορία. Αν βρεις τρόπο, να επικοινωνήσουμε "ιδιωτικά" - όχι δημόσια.
Συγγνώμη για τον ενικό, αλλά δικαιολόγησέ τον λόγω ταραχής που διαρκεί ακόμα.
ταραχή? για ποιον λογο
αν έχεις facebook θα μπορούσαμε εκεί...
θα ηθελα να μου πεις που μπορω να βρω την ταινια!
Το παρακάτω σχόλιο αναρτήθηκε εδώ στις 13-12-2012. Δεν ξέρω γιατί δεν εμφανίζεται. Περιέχει και την απάντηση στο από 13-12-2012 ερώτημά σας. Το επαναλαμβάνω:
Αλέκος Μακρής
13 Δεκ (Πριν από2 ημέρες)
προς *
Κατ' αρχάς στο youtube (χωρίς υποτίτλους). Υπάρχει full movie με την Μπέττυ Νταίηβις. Δεν νομίζω οτι υπάρχει με την Κιμ Νόβακ, εκτός από μερικά μικρά αποσπάσματα. Κατά δεύτερον, σε video club. Ακριβής τίτλος "Οf human bondage", ελληνικός "Ανθρώπινες αδυναμίες".
Σε ό,τι αφορά το face book, κάτι έχω, αλλά δεν ξέρω να το χειρίζομαι (προς το παρόν !!). Το θέμα, όμως, είναι "από εμένα προς εσάς", όχι "από εσάς προς εμένα".
Οταν διαβάσετε (ή ακούσετε) την ιστορία, θα καταλάβετε προς τί η ταραχή - ακριβέστερον μια συναρπαστική ανάμνηση. Πάντως, αρχίζει κάπως έτσι: "Κάποιος κάπου, κάποτε" (για νά 'χει και...suspence)
Απαντώντας στην τελευταία σας ερώτηση: Ολες
Σας γνωστοποιώ, τέλος, οτι εκτός της μουσικής είμαι φαν του χιούμορ. Είναι τα δύο πιο προσφιλή "βελτιωτικά" της έκφρασής μου.
Στις 13 Δεκεμβρίου 2012 8:15 μ.μ., ο χρήστης * Marlou * έγραψε:
Σας ευχαριστώ για τις πληροφορίες για την ταινία.
θα ήθελα πολύ να ακούσω αυτή την ιστορία.. πως μπορεί να γίνει?
Δημοσίευση σχολίου