Όλους μας λίγο ή πολύ θα μας έχει απασχολήσει το ζήτημα ''ψυχή'', τι είναι, που βρίσκεται, ποια η πορεία της και άλλα πολλά. Ως προς το τι είναι δεν θα τοποθετηθώ εκτενώς, αφ' ενός διότι δεν γνωρίζω και αφ' ετέρου διότι δεν είναι η κύρια θεματαλογία του άρθρου. Θεωρώ πως η ψυχή είναι ενέργεια, σε μορφή διάφορη απ' τις γνωστές σε όλους μορφές ενέργειας, η οποία ενέργεια είναι εμφυσημένη με τον θείο
Λόγο. Το κυρίως θέμα του άρθρου είναι η πορεία των ψυχών, και ειδικότερα στο πεδίο της Γης.
Απ' αρχής γενέσεως της μια ψυχή περνάει διάφορα στάδια στη ζωή της, όπως ακριβώς ένας νεογέννητος άνθρωπος εδώ στη Γη. Σε κάθε στάδιο της ζωής της, περνάει και από το εκάστοτε εκπαιδευτικό στάδιο, ώστε εν τέλει, να καταστεί έτοιμη προς ένταξη στην Πολιτεία των Ψυχών. Το σημαντικότερο σχολείο που περνάει μια ψυχή είναι αυτό της διαβίωσης στη Γη, είναι το τελευταίο προπαρασκευαστικό στάδιο, κάτι αντίστοιχο με τη δική μας τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Προτού εισέλθω στο κυρίως θέμα, θα ήθελα να δώσω ένα εισαγωγικό παράδειγμα, προς διευκόλυνση της κατανοήσεως του όλου σκεπτικού μου. Στην πολεμική αεροπορία, αλλά και στο στρατό ξηράς, στο σώμα των τεθωρακισμένων συγκεκριμένα, χρησιμοποιούνται προσομοιωτές για την εκπαίδευση του προσωπικού. Σε πρώτη φάση είναι η θεωρητική εκπαίδευση, μετά η εκπαίδευση στους προσομοιωτές και έπειτα οι εκάστοτε πιλότοι ή οδηγοί αρμάτων, κάνουν πράξη τα όσα εκπαιδεύτηκαν σε αληθινά μαχητικά αεροπλάνα και άρματα μάχης. Έτσι λοιπόν, η διαβίωση μας στη Γη, είναι μια προσομοίωση της ζωής που μας περιμένει στην Πολιτεία των Ψυχών, δηλαδή η υποτιθέμενη ζωή που ζούμε εδώ, δεν είναι τίποτα παραπάνω, παρά ένας προσομοιωτής ζωής, αλλά και το πανεπιστήμιο της ζωής.
Πέραν της ιδιότητος του προσομοιωτού, η Γη μας είναι και ένα σχολείο, το τελευταίο και σημαντικότερο, ένα σχολείο στο οποίο οι ψυχές καλούνται να τελειοποιήσουν κάθε τους ελάττωμα και αδυναμία, όπου πλέον έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν τα μαθήματα τα οποία θα παρακολουθήσουν, βάσει των πτυχών του που θέλει να βελτιώσει. Όπως σε κάθε πανεπιστήμιο και σχολή βεβαίως, υπάρχουν οι μαθητές, υπάρχουν και οι δάσκαλοι, αυτό ισχύει και εδώ στη Γη. Ανά διαστήματα έχουν έλθει στη Γη εξέχουσες προσωπικότητες που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο χώρο και το χρόνο, είναι οι σπουδαιότεροι των δασκάλων που πάτησαν ποτέ επί Γης, είναι το φως το ίδιο, μια εκ των οποίον τολμώ να πω, πως είναι και η Υπατία, προς τιμήν της οποίας ονόμασα το ιστολόγιο έτσι. Μετά τους δασκάλους είναι οι μαθητές, όπως σε κάθε σχολείο, έτσι και εδώ υπάρχουν οι άριστοι μαθητές (όπου πολλοί εξ' αυτών καταλήγουν δάσκαλοι αργότερα), οι καλοί μαθητές και τέλος οι κακοί, οι ανάγωγοι, ανεύθυνοι κλπ. Όλοι ξέρουμε πως οι καλοί μαθητές, είναι συνεπείς μέσα στο μάθημα ήσυχοι, τηρούν γενικώς τους κανονισμούς που έχει το σχολείο, ενώ στην αντίπερα όχθη, οι κακοί μαθητές είναι αυτοί που κάνουν φασαρίες μέσα στο μάθημα, ενοχλούν τη διεξαγωγή του μαθήματος, εμποδίζουν συμμαθητές να παρακολουθήσουν μερικές φορές, φεύγουν από το μάθημα και κυρίως, δεν μαθαίνουν τίποτε, έχοντας ως συνέπεια να μένουν αμαθείς και καθίστανται άεργοι και παράσιτα. Όλοι αυτοί οι καλοί μαθητές λοιπόν εδώ στη Γη, είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που διαβιούν έντιμα, δίχως να γίνονται βάρος σε κάποιον, δίχως να στερούν ή να καταπατούν δικαιώματα άλλων, σεβόμενοι στο έπακρο τον συνάνθρωπο τους και την πολιτεία στην οποία ανήκουν. Οι κακοί πάλι είναι όλοι εκείνοι που δεν είναι οι καλοί, κοινώς διάφοροι ληστές, απατεώνες, δολοφόνοι, καταπατητές των δικαιωμάτων των συνανθρώπων κλπ, εν ολίγοις, ένας καρκίνος.
Επίσης πολλές φορές έχει αναρωτηθεί ο άνθρωπος για την πολυπόθητη ελεύθερη βούληση, αν όντως την κατέχουμε ή όχι. Εγώ θα πω, πως είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε μια πορεία. Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι η επιλογή της πορείας που θα ακολουθήσει ο κάθε ένας από εμάς, είναι εν τελώς δική μας υπόθεση, αλλά από τη στιγμή που θα επιλέξουμε μια συγκεκριμένη πορεία, πλέον η διαδρομή είναι προκαθορισμένη. Θα το εξηγήσω με ένα απλό παράδειγμα που είχα δει κάποτε και μου άρεσε, έλεγε λοιπόν, ότι το αν θα πάω ένα ταξίδι στη Ρώμη είναι δική μου επιλογή, απ' τη στιγμή όμως που το επέλεξα, θα ακολουθήσω συγκεκριμένη πορεία. Έτσι λοιπόν, μπορεί φαινομενικά διάφορα γεγονότα να μας δείχνουν πως δεν έχουμε ελεύθερη βούληση, ότι η αιτία τους είναι υπόθεση εξωτερική και όχι δική μας, ουσιαστικά όμως ήταν δική μας επιλογή η πορεία αυτή, με όσα συμπεριλαμβάνει. Ο πιλότος από επιλογή γίνεται πιλότος και έτσι εξαναγκάζεται κάποια στιγμή να εκπαιδευτεί και στον προσομοιωτή, ώστε μετέπειτα να καταφέρει να χειριστεί πραγματικό αεροπλάνο, το ίδιο και ο στρατιωτικός που θα επιλέξει το σώμα των τεθωρακισμένων, το ίδιο και ένας φοιτητής που αποφασίζει να μπει σε μια σχολή, έτσι και μια ψυχή λοιπόν κάποια στιγμή θα περνούσε από το σχολείο ''Γη'', όπου ο ίδιος να επιλέγει ''ένα πρόγραμμα σπουδών'', ένα πακέτο μαθημάτων δηλαδή, που θα παρακολουθήσει.
Αφ' ενός περιορίζεται η ελευθερία μας απ' την ιδιότητα της Γης ως προσομοιωτού. Όπως και σε έναν προσομοιωτή άρματος, διδάσκεσαι τα απαραίτητα ώστε να καταστείς ικανός να το χειριστείς και δεν έχεις τη δυνατότητα να κάνεις ότι θέλεις λόγω περιορισμένων δυνατοτήτων, (δεν έχεις τη δυνατότητα να κάνεις όλα όσα μπορείς να κάνεις σε ένα πραγματικό άρμα), έτσι και στη ''ζωή'' εδώ στη Γη, περιοριζόμαστε τεχνικά σε πρώτη φάση. Αφ' ετέρου περιοριζόμαστε περαιτέρω, λόγω της ιδιότητος της ως σχολείου. Σε ένα σχολείο οφείλουν να τηρηθούν ορισμένοι κανονισμοί προς διευκόλυνση της λειτουργίας και διεξαγωγής των μαθημάτων, άρα για τους σωστούς μαθητές είναι ένας ακόμα περιοριστικός όρος. Έτσι και στη Γη, ένας ενάρετος άνθρωπος θεωρητικά έχει τη δυνατότητα να πάρει ένα μαχαίρι και να αφαιρέσει μια ζωή, αλλά πρακτικά όχι, διότι δεν θα το κάνει λόγω ηθικών φραγμών, λόγω σεβασμού στο συνάνθρωπο και στην αναγνώριση στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα της ζωής.
Εν κατακλείδι, αυτό που θέλω πω είναι ότι στο πεδίο της Γης, ζούμε για να μαθαίνουμε να ζούμε. Η εμπειρία μας εδώ ναι μεν είναι σχολείο, αλλά μας δίνει και τη δυνατότητα προσομοιώσεως όσο το δυνατό σε μεγαλύτερο βαθμό της αληθινής ζωής για την οποία προετοιμαζόμαστε όλοι. Η ζωή είναι αλλού....
Πηγή: http://
Απ' αρχής γενέσεως της μια ψυχή περνάει διάφορα στάδια στη ζωή της, όπως ακριβώς ένας νεογέννητος άνθρωπος εδώ στη Γη. Σε κάθε στάδιο της ζωής της, περνάει και από το εκάστοτε εκπαιδευτικό στάδιο, ώστε εν τέλει, να καταστεί έτοιμη προς ένταξη στην Πολιτεία των Ψυχών. Το σημαντικότερο σχολείο που περνάει μια ψυχή είναι αυτό της διαβίωσης στη Γη, είναι το τελευταίο προπαρασκευαστικό στάδιο, κάτι αντίστοιχο με τη δική μας τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Προτού εισέλθω στο κυρίως θέμα, θα ήθελα να δώσω ένα εισαγωγικό παράδειγμα, προς διευκόλυνση της κατανοήσεως του όλου σκεπτικού μου. Στην πολεμική αεροπορία, αλλά και στο στρατό ξηράς, στο σώμα των τεθωρακισμένων συγκεκριμένα, χρησιμοποιούνται προσομοιωτές για την εκπαίδευση του προσωπικού. Σε πρώτη φάση είναι η θεωρητική εκπαίδευση, μετά η εκπαίδευση στους προσομοιωτές και έπειτα οι εκάστοτε πιλότοι ή οδηγοί αρμάτων, κάνουν πράξη τα όσα εκπαιδεύτηκαν σε αληθινά μαχητικά αεροπλάνα και άρματα μάχης. Έτσι λοιπόν, η διαβίωση μας στη Γη, είναι μια προσομοίωση της ζωής που μας περιμένει στην Πολιτεία των Ψυχών, δηλαδή η υποτιθέμενη ζωή που ζούμε εδώ, δεν είναι τίποτα παραπάνω, παρά ένας προσομοιωτής ζωής, αλλά και το πανεπιστήμιο της ζωής.
Πέραν της ιδιότητος του προσομοιωτού, η Γη μας είναι και ένα σχολείο, το τελευταίο και σημαντικότερο, ένα σχολείο στο οποίο οι ψυχές καλούνται να τελειοποιήσουν κάθε τους ελάττωμα και αδυναμία, όπου πλέον έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν τα μαθήματα τα οποία θα παρακολουθήσουν, βάσει των πτυχών του που θέλει να βελτιώσει. Όπως σε κάθε πανεπιστήμιο και σχολή βεβαίως, υπάρχουν οι μαθητές, υπάρχουν και οι δάσκαλοι, αυτό ισχύει και εδώ στη Γη. Ανά διαστήματα έχουν έλθει στη Γη εξέχουσες προσωπικότητες που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο χώρο και το χρόνο, είναι οι σπουδαιότεροι των δασκάλων που πάτησαν ποτέ επί Γης, είναι το φως το ίδιο, μια εκ των οποίον τολμώ να πω, πως είναι και η Υπατία, προς τιμήν της οποίας ονόμασα το ιστολόγιο έτσι. Μετά τους δασκάλους είναι οι μαθητές, όπως σε κάθε σχολείο, έτσι και εδώ υπάρχουν οι άριστοι μαθητές (όπου πολλοί εξ' αυτών καταλήγουν δάσκαλοι αργότερα), οι καλοί μαθητές και τέλος οι κακοί, οι ανάγωγοι, ανεύθυνοι κλπ. Όλοι ξέρουμε πως οι καλοί μαθητές, είναι συνεπείς μέσα στο μάθημα ήσυχοι, τηρούν γενικώς τους κανονισμούς που έχει το σχολείο, ενώ στην αντίπερα όχθη, οι κακοί μαθητές είναι αυτοί που κάνουν φασαρίες μέσα στο μάθημα, ενοχλούν τη διεξαγωγή του μαθήματος, εμποδίζουν συμμαθητές να παρακολουθήσουν μερικές φορές, φεύγουν από το μάθημα και κυρίως, δεν μαθαίνουν τίποτε, έχοντας ως συνέπεια να μένουν αμαθείς και καθίστανται άεργοι και παράσιτα. Όλοι αυτοί οι καλοί μαθητές λοιπόν εδώ στη Γη, είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που διαβιούν έντιμα, δίχως να γίνονται βάρος σε κάποιον, δίχως να στερούν ή να καταπατούν δικαιώματα άλλων, σεβόμενοι στο έπακρο τον συνάνθρωπο τους και την πολιτεία στην οποία ανήκουν. Οι κακοί πάλι είναι όλοι εκείνοι που δεν είναι οι καλοί, κοινώς διάφοροι ληστές, απατεώνες, δολοφόνοι, καταπατητές των δικαιωμάτων των συνανθρώπων κλπ, εν ολίγοις, ένας καρκίνος.
Επίσης πολλές φορές έχει αναρωτηθεί ο άνθρωπος για την πολυπόθητη ελεύθερη βούληση, αν όντως την κατέχουμε ή όχι. Εγώ θα πω, πως είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε μια πορεία. Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι η επιλογή της πορείας που θα ακολουθήσει ο κάθε ένας από εμάς, είναι εν τελώς δική μας υπόθεση, αλλά από τη στιγμή που θα επιλέξουμε μια συγκεκριμένη πορεία, πλέον η διαδρομή είναι προκαθορισμένη. Θα το εξηγήσω με ένα απλό παράδειγμα που είχα δει κάποτε και μου άρεσε, έλεγε λοιπόν, ότι το αν θα πάω ένα ταξίδι στη Ρώμη είναι δική μου επιλογή, απ' τη στιγμή όμως που το επέλεξα, θα ακολουθήσω συγκεκριμένη πορεία. Έτσι λοιπόν, μπορεί φαινομενικά διάφορα γεγονότα να μας δείχνουν πως δεν έχουμε ελεύθερη βούληση, ότι η αιτία τους είναι υπόθεση εξωτερική και όχι δική μας, ουσιαστικά όμως ήταν δική μας επιλογή η πορεία αυτή, με όσα συμπεριλαμβάνει. Ο πιλότος από επιλογή γίνεται πιλότος και έτσι εξαναγκάζεται κάποια στιγμή να εκπαιδευτεί και στον προσομοιωτή, ώστε μετέπειτα να καταφέρει να χειριστεί πραγματικό αεροπλάνο, το ίδιο και ο στρατιωτικός που θα επιλέξει το σώμα των τεθωρακισμένων, το ίδιο και ένας φοιτητής που αποφασίζει να μπει σε μια σχολή, έτσι και μια ψυχή λοιπόν κάποια στιγμή θα περνούσε από το σχολείο ''Γη'', όπου ο ίδιος να επιλέγει ''ένα πρόγραμμα σπουδών'', ένα πακέτο μαθημάτων δηλαδή, που θα παρακολουθήσει.
Αφ' ενός περιορίζεται η ελευθερία μας απ' την ιδιότητα της Γης ως προσομοιωτού. Όπως και σε έναν προσομοιωτή άρματος, διδάσκεσαι τα απαραίτητα ώστε να καταστείς ικανός να το χειριστείς και δεν έχεις τη δυνατότητα να κάνεις ότι θέλεις λόγω περιορισμένων δυνατοτήτων, (δεν έχεις τη δυνατότητα να κάνεις όλα όσα μπορείς να κάνεις σε ένα πραγματικό άρμα), έτσι και στη ''ζωή'' εδώ στη Γη, περιοριζόμαστε τεχνικά σε πρώτη φάση. Αφ' ετέρου περιοριζόμαστε περαιτέρω, λόγω της ιδιότητος της ως σχολείου. Σε ένα σχολείο οφείλουν να τηρηθούν ορισμένοι κανονισμοί προς διευκόλυνση της λειτουργίας και διεξαγωγής των μαθημάτων, άρα για τους σωστούς μαθητές είναι ένας ακόμα περιοριστικός όρος. Έτσι και στη Γη, ένας ενάρετος άνθρωπος θεωρητικά έχει τη δυνατότητα να πάρει ένα μαχαίρι και να αφαιρέσει μια ζωή, αλλά πρακτικά όχι, διότι δεν θα το κάνει λόγω ηθικών φραγμών, λόγω σεβασμού στο συνάνθρωπο και στην αναγνώριση στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα της ζωής.
Εν κατακλείδι, αυτό που θέλω πω είναι ότι στο πεδίο της Γης, ζούμε για να μαθαίνουμε να ζούμε. Η εμπειρία μας εδώ ναι μεν είναι σχολείο, αλλά μας δίνει και τη δυνατότητα προσομοιώσεως όσο το δυνατό σε μεγαλύτερο βαθμό της αληθινής ζωής για την οποία προετοιμαζόμαστε όλοι. Η ζωή είναι αλλού....
Πηγή: http://
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου